Meer Avonturen

Bon tardi,

Na opnieuw een kort nachtje (ik word verdwarie steeds om half 6 's ochtends klaarwakker) was het vandaag tijd om naar de scholen te gaan kijken. Er moet per slot van rekening toch stage gelopen worden. Om 9 uur werden we opgehaald door Peter en Linda (onze stagebegeleiders). We begonnen onze reis op het college waar Wouter les gaat geven. Na een korte stop reden we verder naar de school van Robin, het Coromoto college. De derde school die we aandeden werd mijn toekomstige werkplek, de oranjeschool. En nee, dat is geen gehandicaptenschool die uit Veenendaal is verhuisd... We reden de wijk binnen en het bleek al snel dat uitgerekend ik in een van de meest gevaarlijke wijken (Punda) van Willemstad moest stagelopen. Er kunnen nu twee dingen gebeuren: of ik word op m’n eerste werkdag gelijk ontvoerd, overvallen of verkracht, of dat gebeurt allemaal niet en ik ga daar een fantastische tijd tegemoet!
We kwamen de school binnen en ik maakte kennis met het schoolhoofd, een onvervalste Big Momma! Echt een te gekke vrouw met het hart op de juiste plaats. Daar kan het in ieder geval niet aan liggen. Op de school is zo'n beetje geen materiaal, ze hebben daar een paar ballen, een matje en wat 27handse banken. Dat wordt improviseren, maar ik heb er zin in! Na een tijdje vertrokken we ook hier vandaan op weg naar de school van Harold (huisgenoot en CALO’er). We kwamen op een pittoresk schooltje aan en het zag er goed uit. Wat opvalt, is dat de schoolhoofden stuk voor stuk erg aardig zijn. We werden overal hartelijk ontvangen. Het eerste wat ik hoorde van het schoolhoofd van Harold, was: “Hoe heet jij jongen? Je ziet er jong uit, veel jonger dan de anderen”. Babyface is dus gearriveerd op Curaçao. Waarschijnlijk vindt ze me jong, omdat bijna elke leerling op Curaçao er uit ziet als 25, maar goed dat is allemaal niet zo belangrijk. De laatste school werd mijn tweede stageschool, het Johan van Walbeeck college, de opposite van mijn eerste school. Een mooie zaal met allerlei materialen. Een mooi verhaal dus.
Na deze kleine wereldreis, reden we door naar het huis van Peter en Linda en daar valt je mond van open. Echt een fantastisch huis aan het Spaanse water. Supermooi gelegen, een mooi uitzicht en een betoverende sfeer, kortom te gek. We kregen wat lekkers te eten (rijk belegde bolletjes en kippenvleugeltjes). We praatten wat en bevonden ons weer eens in hemel nummer 7. Na een heerlijke lunch werd het tijd om te vertrekken.
We reden naar een huis en huurden een auto voor de eerste 10 dagen. We kregen een Daihatsu Feroza onder de kont en dat was dat. We reden naar een shop en haalden onze nieuwe Curaçaose simkaarten op (die mail ik jullie). Daarna reden we naar huis en nu zit ik hier dit verhaal te typen onder het genot van een polartje (bier).
Ook heb ik min of meer een baantje aangeboden gekregen bij een surfschool om daar surflessen te geven en daar ga ik sowieso op in. Echt een supermooi baantje waar ik ook nog wat mee verdien. Jullie horen of ik aangenomen ben, maar dat moet geen probleem zijn;)
Het is verder nog steeds te gek hier. Ik ben kats verbrand en heb een kop als een overrijpe tomaat, maar dat alles mag de pret niet drukken Morgen vetrekken we naar Mambo beach om daar met onze voeten in het warme zand te genieten van de zoete loungeklanken, de warme zonnestralen, het verfrissende zeewater en het koele, goudgele gerstenat.
Tot snel,

x x, Jan