StrandSchoolkamp, Afscheid en Nature calls...

Verhalen uit de Caribbean… Je houdt ervan, of je haat het. Als je die verhalen haat, uit jaloezie, wrok of slechte ervaringen, stop je waarschijnlijk NU met lezen. Als je ervan houdt, lees je door en kom je er achter wat er allemaal weer gebeurd is deze afgelopen week. Er is wederom een hoop de revue gepasseerd, dus ga weer lekker zitten en geniet van het lezen……

We trappen deze week af op dinsdag, aangezien ik de maandag al beschreven had in mijn vorige verhaal. Dinsdag was de startdag van ons schoolkamp. Nee, niet voor onszelf, maar voor de kinderen uit groep 8 van de Schreuderschool. Een Nederlandse school vol met rijkeluiskindertjes. Wij stonden alweer een keer voor dag en dauw op en werden weggebracht door Marcel, Diepie en Foeks.. Toen we op school kwamen stonden de fietsen al klaar en reden we naar Otterlo voor het kamp. Ja? Neuh, ditmaal werd het kamp op het strand gehouden! Eenmaal aangekomen op Porto Mari, bleek het hek op slot te zitten. In geen velden of wegen waren levende wezens te bekennen, op leguanen, muggen en een enkele gecko na dan.. Opeens kwam er uit het niets een echtpaar aan en die woonden toevallig op Porto Mari. Het schijnt zo te zijn dat dit echtpaar nog met Robinson Crusoe op een eiland heeft gezeten.. Afijn, ze hadden de sleutel van het hek en zouden wachten tot de jongens ons gedropt hadden.. Wij werden afgezet en de jongens reden terug, ze zouden de Christoffelberg op gaan klimmen.. Komen ze een half uur later terug met de mededeling dat de oude man en zijn vrouw voor hun neus weg waren gereden, zonder dat ze het hek open deden. Daar stond Veenendaal dan om half 9 op het strand, dus daar zijn ze maar gebleven. Uiteindelijk zijn er dingen waar je meer van kunt balen… Wij kwamen bleu binnen en besloten maar te gaan helpen met het klaarzetten van de spullen. Er stonden drie grote tenten waar de kinderen in gingen slapen. Beneden was de berging wat bestond uit een open partytent. We hebben alles klaargezet, maar wisten tot dan toe niet echt wat we aan het doen waren.. Er werd niets tegen ons verteld en we stonden er maar een beetje verloren bij. Uiteindelijk hebben we maar een speurtocht uitgezet en toen we daar mee klaar waren, kwamen de kinderen binnen. Het kamp begon nu echt. De kinderen begonnen al snel met de speurtocht en wij gingen een snorkeltocht uitzetten! Hoe druk kun je zijn op een ochtend.
Na de speurtocht werden we voorgesteld en werden de groepen verdeeld. 8 kinderen gingen duiken. Duiken? Ja, omdat het kan he! 8 kinderen gingen mountainbiken en de rest… Die kwamen bij ons aan. 42 kinderen kregen we tot onze beschikking! Ik zeg, goed verdeeld. De rest van de kampleiding was in geen velden of wegen te bekennen, dus Kooiman en ik leidden het kamp zo’n beetje in ons eentje. Geloof het of niet, het liep van een leien dakje. De kinderen voelden zich gelijk vertrouwd bij ons. We hebben er een leuke dag van gemaakt en aan het einde van de dag wist ik 90% van de namen. Als kanttekening moet ik vermelden dat Karen, Ella, Gerrit en Daan makkelijker te onthouden zijn dan Jerion, Ashanti, Joldjendrick en Shantely. Alles heeft zijn charme. Na de geslaagde snorkeltocht werd het tijd voor het diner. Uit alle hoekjes en gaatjes kwamen de leraren tevoorschijn en wie konden er alle letters van de snorkeltocht gaan opduiken? Juist ja, Robin en Jan. Het begon al te schemeren en uiteindelijk hadden we 16 van de 17 letters gevonden. De laatste konden we niet vinden, dus gingen we nog een keer zoeken. De letter hebben we niet gevonden, maar wel hebben we een schildpad zien zwemmen. Het was wederom een magisch moment, maar nu op Curaçao. Na dit mooie moment zijn we terug gezwommen en stond er tagliatelle in roomsaus met spekjes klaar voor ons. Die hadden we binnen twee minuten weggewerkt, zoveel honger hadden we na de eerste inspannende dag en dan moest de avond nog beginnen. Voor de avond waren er twee spellen bedacht. Het eerste spel heette “zieke leraar”. Er waren 10 zieke leraren en die konden genezen worden door een bepaald medicijn, zoals water, drop, of chips. Ik had water als medicijn. Robin en ik hadden ons verstopt en konden het niet laten om de kinderen te laten schrikken. Uiteindelijk hebben we er 5 huilend weg laten rennen, dus de vriendelijke relatie met de kinderen was even bekoeld. Goeie leraren zijn wij;) De kinderen vonden het later toch wel leuk en wij waren weer de bom. Het tweede spel was een soort van spooktocht. De kinderen moesten een weg afleggen aangegeven met breaklights. Robin en ik zaten bij een kruispunt. We wilden natuurlijk de kinderen weer laten schrikken en dat hebben we ook gedaan. Ik zat gewoon op een rots de weg te wijzen en Kooi zat een stuk verder in de bosjes. Nietsvermoedend liepen de kinderen langs Kooi op. Als ze langs hem heen waren rende hij uit de bosjes en schreeuwde, gilde, of blafte naar de kinderen. Gillend renden ze weg, sommige vielen zelfs van schrik. Het was bijzonder geslaagd, op een groepje na. Die schrokken gewoon niet… Na deze tocht hebben we de kinderen het bed ingetrapt, hebben we een biertje gedronken en zijn we naar bed gegaan. Wij sliepen onder de sterrenhemel op een kampeerbedje met uitzicht op de zee. Niet echt verkeerd dus.

De volgende ochtend werd ik al om kwart over 5 wakker en ben ik er maar uitgegaan. Ik heb op de steiger genoten van de oorverdovende stilte die er heerste en was daarna fit om de kinderen te wekken. Wij als een stelletje leipo’s verkleed en naar de tenten gelopen met twee tamboerijnen. Alle moeite voor niks, want elk kind was al wakker. Toch hebben we ze in hun zwemkleding gehesen en ze naar de steiger gebracht. Onder aanvoering van een booming soundsystem hebben we ochtendgymnastiek gedaan. Wij op de steiger en de kinderen… Juist ja, in het water! Ze werden er niet wakker van en daarom hebben we ze een rondje om het vlot laten zwemmen. Na deze actie waren de kinderen wel wakker en mochten ze aan het ontbijt gaan beginnen. Het was goed geregeld en ze hebben lekker kunnen smikkelen. Na het ontbijt begin de dag pas echt. We kregen allerlei kinderen over de vloer die bij ons kwamen sporten. We hadden verschillende spelen voorbereid zoals watertrefbal, waterslagbal, acrogym, estafette, iemand is m niemand is m en als klap op de vuurpijl soepervies A.K.A supervis, een geniaal tikspel! De hele dag door kregen we kinderen. Dan gingen er weer een paar weg, dan kwamen er weer nieuwe en dat liep de hele ochtend en middag zo door. De band met de kinderen was erg goed en we hebben erg veel lol gemaakt met de kinderen. We kregen hele positieve reacties zoals: “jammer dat jullie ons geen gym geven” etc. Ook de meesters en juffen overspoelden ons met superlatieven. Daar doe je het stiekem ook een beetje voor! Het was een lange dag, maar wel een leuke. We hebben genoten, de kinderen beter leren kennen en veel lol gemaakt. ’s Avonds werd het tijd voor het avondprogramma. We hadden een spookpad gemaakt waar de kinderen in groepjes doorheen moesten. Robin en ik zaten op het meest vergierde plekje ooit. We hadden nog geen plekje gevonden, of de eerste kinderen kwamen er al aan. Snel doken we de bosjes in… Nou ja, bosjes… We doken vol de cactussen en pika’s (planten met stekels zo groot als stanleymesjes) in en moesten ook nog stil zijn. Het was afzien, maar we leven nog. Uiteindelijk werd het hele laten schrikken verhaal een groot fiasco. Ze schrokken gewoon niet van ons. Dat is ook wel logisch na een vorige avond met 3 hartverzakkingen per kind:P Het enige wat werkte was dat ik in een witte doek op de weg ging liggen. Kooi kwam daarna van achter de kinderen en liet ze schrikken. Dit arrangement was twee keer leuk, want ik werd eerst 5 minuten bekogeld met alles wat los en vast zat. Stokken, stenen en rotsen kreeg ik langs en op mijn hoofd, maar het gaat goed met me.. We zijn met de laatste groep naar de eindbestemming gelopen en daar moesten 5 kampvuren branden op het strand waar Marco Borsato zijn clip “voorbij” heeft opgenomen. Er zouden marshmallows zijn en bier. Wat we aantroffen waren 12 vuurvaders met een kegel. Ze hadden bijna alles opgedronken en gegeten, 4 van de 5 vuren waren uit. Kooi en ik hebben nog snel 3 biertjes soldaat gemaakt, maar daar moesten we eerst een vuurvader voor misleiden. Biervaders was overigens een beter woord geweest. Na deze avond werden we weggebracht met een Hummer, want je weet zelf, zonder Hummer ben je niets…
De kinderen hebben we weer naar bed getrapt en daarna zijn wij ook snel gegaan… De volgende ochtend ging om 6 uur het wekkertje en daar was ik niet blij mee. We hadden tegen de kinderen verteld dat ze tot half 9 mochten uitslapen. Ze lagen dus allemaal lekker te slapen totdat Robin en ik met onze veldstem de tenten binnenkwamen. Ik wist niet dat kinderen uit groep 8 zo kunnen vloeken als ze wakker gemaakt worden. Het werd nog een tikkie erger toen we zeiden dat ze over 10 minuten in zwemkleding op de steiger moesten staan. We hadden de muziek alweer aan staan en we begonnen voor de verandering op het strand, tot grote opluchting van de kinderen. Er waren drie meisjes te laat, dus die hebben we op de steiger gezet. De rest van de kinderen mocht ze tien minuten lang bekogelen met stenen en zand:P Nee hoor, ze namen de leiding over en moesten de kinderen (nu wel in het water) bewegingen laten doen. Na deze gymnastiek zwommen de kinderen om de steiger heen en mochten ze ontbijten… Daarna mocht Robin mee met de duikgroep en bleef ik over met 32 kinderen op het strand. Met mijn kwaliteiten als lesgever is blijkbaar niets mis, want het ging echt heel goed. We hebben weer veel lol gemaakt en het was erg chill. De kinderen vonden het weer heel leuk en de ochtend vloog voorbij. Na de lunch werd er een eindspel gespeeld en daarmee werd het kamp afgesloten. Robin en ik bedankten de kinderen voor het uitstekende meedoen en namen afscheid van ze. We hebben echt drie hele leuke dagen gehad en dat werd gewaardeerd door zowel de kinderen als de leiding. Aanstaande maandag mogen we terugkomen voor een bedankje en een presentje, is toch leuk!

Harold kwam ons ophalen en samen reden we naar huis. In de auto spraken we af dat we niet meer gingen stappen, aangezien we de volgende dag naar Klein Curaçao zouden gaan met Veenendaal. Eenmaal thuisgekomen werden we al snel overgehaald om te gaan stappen. We zouden even in de “nachtwacht” gaan kijken en sowieso niet naar Cinco gaan. In nachtwacht aangekomen, een drankje of twee gedaan en voor we het wisten waren we in Cinco. Het was te gezellig in Cinco en we hebben het laat gemaakt. Dat was de schuld van Diepie, want die bestelde tijdens het Happy Hour 12 Brightjes. Tijdens Happy Hour krijg je er twee voor de prijs van 1, reken maar uit… We stonden met een kratje Bright uit onze plaat te gaan, maar gezellig was het zeker. Ik heb weer nieuwe mensen gesproken, want ook al hebben we al van veel mensen afscheid genomen, je krijgt er geruisloos mensen voor terug waar je mee omgaat. Mooi plekje, dat Curaçao! Uiteindelijk waren we om twee uur thuis en konden we precies 4 uur slapen. Aangezien Kooi en ik dat teveel vinden, hebben we er allebei 1tje geslapen. We versliepen ons allen en moesten racen om op tijd te komen. Kooi achter het stuur gezet en die reed a la michael schumacher op tijd naar de Mermaid. Diepie had nog last van de Brightjes en legde net voordat we de boot opgingen zijn eerste pannenkoekje op straat. Helaas voor hem werd dat niet zijn laatste… We zaten op de boot en de heenreis is nogal wild. Je gaat tegen de golfslag in en dat zorgt ervoor dat je aardig op en neer gaat. Foeks, Kooi en ik zaten boven op de boot te chillen. Na een half uur waren we zeiknat van de golven die over de boot sloegen. Marcel kwam naar boven met de mededeling dat Diepie zijn tweede pannekoekje had gelegd. Wij (solidair als we zijn) naar beneden om zijn het handje van deze ruwe zeebonk vast te houden. Kooi begon daarmee, maar werd zo ziek van de penetrante puug geur, dat hij er een Willempje overheen legde. Even later liepen deze ruwe zeebonken samen te pugen over de reling heen. Hilarisch voor de andere mensen op de boot… We hebben nu een ruwe zeebonken club met Willem als opperhoofd, gevolgd door Diepie, Kooi en Rense. Lid worden kan, als je een pannenkoekje/Willempje legt over de reling van een boot!
Na deze helse tocht, kwamen we aan op klein Curacao. Een adembenemend eilandje waar de begrippen blauw water en witte stranden een nieuwe betekenis krijgen, zo mooi, zo bounty maak je het niet vaak mee! Na een ontbijtje (wat heel erg lekker was) zijn we het eilandje gaan verkennen. Eerst hebben we de vuurtoren beklommen en daarna zijn we naar het Noorden gelopen waar een eeuwenoud scheepswrak weg ligt te roesten. Er lag ook een grote, aangespoelde zeilboot. Na deze hike hebben we gechilled op het strand, geBBQ’ed, gechilled, gesnoreld, gechilled, gespeeld met de crabpeople, gechilled, banaangevaren en als klap op de vuurpijl……… Gechilled! Een heerlijk dagje met de mannen uit Veenendaal die we goed afsloten met een piepklein pilsje op de boot. De terugreis verliep vloeiend, we hebben geen pugende mensen meer gehad. ’s Avonds zijn we eerst naar de MAC geweest, om vervolgens te belanden bij Maartje, Anne, Nina en Job. Ze gaven een afscheidsfeestje en wij waren uitgenodigd! Dat kwam goed uit, want die dag was de dag van het referendum. Als er “no” gestemd werd, werd Curaçao onafhankelijk van NL. Kort door de bocht gezegd, houdt het in dat Curaçao kapot zou gaan als het “no” zou worden. Binnen een paar jaar zou het eiland een 3e wereldeiland worden! In het kort houdt het in dat de pleuris uit zou breken op dit eiland. Vooral de blanken moesten het dan ontgelden. Gelukkig werd het 52-48 “si”, dus het eiland blijft bestaan zoals het nu is! Het feest was overigens ook erg gezellig en het werd weer laat… DE volgende dag stond Jan Thiel op het programma. Eerst zijn we naar de stad gegaan en hebben we wat dingen gekocht. Daarna rap door naar Jan Thiel, want daar is het geniaal! Zo ook op deze dag. Eerst konden we genieten van een zonnetje, daarna heb ik samen met Marcel gewonnen met klaverjassen (ja, alweer!) Dit keer waren Joris en Harold het bokje. Na deze heroïsche overwinning begon het happy Hour. We zaten met z’n 20en te chillen in de zon. Genialiteit werd naar een hoger niveau getild, wat hebben wij genoten. Na dit zoveelste hoogtepunt zijn we doorgereden naar de jongens om te gaan BBQ’en. Na een potje Kingsen reden we door naar Mambo en je raadt het al, wederom een goed feest! We zijn doorgegaan tot de lichten aangingen en de muziek stopte. Uiteindelijk waren we om 5 uur thuis en sliep deze Insomnia man pas om 7 uur. Om 11 uur werd ik weer wakker en heb ik de hele dag aan school gewerkt. Op zondag ja! Aan het einde van de middag werd het tijd om afscheid te nemen van Veenendaal. De tijd is voorbij gevlogen, maar we hebben het wel fantastisch naar ons zin gehad. Jongens, bedankt voor de mooie tijd en we zien elkaar in Veenendaal, volgende week alweer! Inmiddels was het 18:40 geworden en moesten we nog naar Happy Hour. Kooimacher reed ons erheen en binnen een kwartier waren we bij Wet ’n Wild. Af en toe kwam je leven voorbij, maar we zitten er nog steeds dus daar gaat het om! Wouter de auto uitgesprint, een andere dude misleidt en als laatste 8 sixpackjes gehosseld. De hele avond weer lol gehad, want het was de laatste avond van Woltert. Verda was de Boban, dus we konden allemaal vol Gassss…. De avond hebben we mooi afgesloten en daarna slapen!

Maandag werd het een rare dag. Het was Wouter zijn laatste dag en dat voelde best apart. Eerst hebben we thuis nog een burgertje gegeten met een klein pilsje en daarna werd het tijd voor een laatste potje klaverjas. Het bleef lang spannend, maar Kooi en ik konden het niet over ons hart verkrijgen om te verliezen. We hebben een mooi klaverjasseizoen goed afgesloten met een klinkende overwinning. Na dit potje reden we naar het vliegveld en hebben we Wouter afgezet. Toch een raar idee om met z’n drieën terug te rijden als je 4 maanden met z’n vieren was.. Wouter, het was top en we zien je in Holland!
De rest van deze week zal ik puntsgewijs op gaan schrijven, aangezien we anders NOG 4 a-4tjes moeten schrijven, dus ik houd het wat korter!

• Maandagavond zijn Harold en ik naar Felice geweest (ALO Amsterdam), want ze gaf een verjaardag en wij konden het niet laten om niet te gaan. Het was gezellig!
• Dinsdagochtend stagegelopen, hoorde ik dat het mijn laatste keer werd, omdat de kinderen de volgende week toetsen hadden
• ’s Middags maar weer een keer aan school gewerkt
• ’s Avonds zijn we naar de nieuwste X-men film geweest en hij was top!
• Woensdag hebben we een sportdag gegeven op de school van Robin. Samen met Peter hebben we er een hele leuke dag van gemaakt, de kinderen hebben ultiem genoten en het was ook erg leuk. Hoogtepunt was het waterballonnen gooien met uiteindelijk een halve school die zeiknat is geworden
• ’s Middags weer aan school gewerkt en ’s avonds gegeten en in slaap gecrasht. Ik lag gewoon om 9!uur op bed en sliep tot de volgende ochtend half 6. erg lekker dus, een keer lekker slapen!
• Donderdag stond Playa Lagun op het programma, een strand waar wildlife een nieuwe betekenis krijgt. Er schijnen veel zeeschildpadden te zitten en die dag waren er twee! Echt magische beesten die je aan kon raken, supertof! Na dit mooie begin kwamen Joris, Willem, Rense en Danny met een koelbox bieries aan en was het feest compleet. Tussen neus en lippen door hebben Robin en ik Harold en Joris afgemaakt met klaverjassen, zijn we daarna gaan zwemmen en kwamen Robin en ik weer op het idee om rots te gaan klimmen. Eerst eentje van vier meter hoog, afgesprongen met een salto voorover en daarna helemaal naar boven en van 8 meter naar beneden gesprongen, niet wetende hoe diep het was. Onszelf helemaal opengehaald aan pika’s en cactussen en uiteindelijk gewoon niet leren van eerdere ervaringen, stelletje leipo’s zijn we!:P
• Na Playa Lagun reden we door naar Playa Forti. Jawel, voor de derde keer! Nu zijn we er met z’n drieën vanaf gesprongen, is Rense voor het eerst gesprongen en durfde ook Danny het aan. Alleen Joris durfde het niet, hij zorgde voor de foto’s!!!

Met deze laatste woorden neem ik afscheid van jullie en hoop ik dat jullie hebben genoten. Er komen nog 1 of 2 verhalen aan, dus stay tuned! Tot de volgende keer en geniet van het lekkere weer in Holland!

x x x, Ayooo!