Tropical Island Vakantie...

Bijna twee weken geleden ontwaakte ik op maandagochtend met het geniale gevoel dat ik het afgelopen weekend op Bonaire ben geweest. Ik kan je verzekeren: dat voelt goed! Je hebt weer energie voor een hele week en als je die week ook nog eens vakantie hebt… Tja, dan heb je het goed, heel goed!!!
Ook deze week is er weer van alles gebeurd, dus ga weer lekker zitten en geniet van het aanstaande verhaal…

Op maandag kwamen Joris, Willem en Rense (de jongens van Bonaire) langs om foto’s uit te wisselen van het weekend. Een dag na het geniale weekend zat de sfeer er nog steeds goed in, dus je begrijpt, de sterke verhalen kwamen al snel boven water en ook de tiki bleki’s kwamen op tafel te staan. Omdat er ook mensen moeten werken, ging niemand naar de Willem en hebben we een mooi avondje gemaakt. Joris heeft een magistraal filmpje in elkaar gezet (die de meeste van jullie waarschijnlijk al gezien heeft), maar goed, het filmpje is op de Kaya gemaakt en dat is natuurlijk speciaal!
Dinsdag werd ik wakker (nou ja, wakker, ik heb de hele nacht wakker gelegen) en hoefde ik niet naar stage, omdat ik vakantie had. Marlijn belde op en wilde graag weer wat met ons afspreken. We besloten om lekker naar het strand te gaan. We zijn naar Port Marie geweest en hebben uber gechilled. Saillant detail was dat er een aardig windje opgezet was die dag. Robin en ik sloegen die waarschuwing in de wind (haha, wind…) en smeerden onze tere hoofdjes niet in. Eenmaal thuis gekomen, liepen we langs de spiegel en schrokken ons de ballen uit de broek. We zagen eruit als Jos die een half uurtje in de Turkse zon heeft gelegen, vuurrode hoofden waren de uitkomst van een dagje wind, water en zon. ’s Avonds waren we uitgenodigd bij Loes en Lars om decadent te BBQ’en in een big ass villa met zwembad, een ingebouwde BBQ en legio lounge mogelijkheden. Een mooi decor voor een gezellig avondje. Dat werd het ook, we waren met een klein clubje vrienden en vriendinnen, dus dat stond die avond garant voor veel lol, rare capriolen in het zwembad, soms met pijnlijke afloop (zie de foto’s), maar leuk was het allemaal wel. VOLdaan gingen we naar huis. Woensdag zijn we een dagje de stad in geweest. De bril van Destructable Robin was kapot gegaan en die moest gerepareerd worden. Wij naar de Obsession surfshop en die bril maken. Bril gemaakt, Wouter in het nieuw gehesen en zelf ook een shirtie gekocht van Billabong! ’s Avonds waren we uitgenodigd door een paar meiden (Verda, Oddy, Marije, Ellen en Femke). Wouter, Harold, Robin gingen erheen en ik moest even een meisje ophalen van HATO, omdat die een nachtje in ons huis overnachtte. Na haar opgehaald te hebben, zijn we eerst naar de MAC geweest voor een hapje en zijn daarna doorgereden naar Cabana, waar de rest al zat te chillen. Wij hebben ons aangesloten bij het gezelschap en hebben genoten van Crazy Piano’s on the beach! Een mooie ervaring rijker zijn we naar huis gereden en was de avond voorbij. Donderdag kwam Marlijn weer langs en zijn we samen met die andere Marlijn, Harold en ik naar Daaibooi geweest. Twee Marlijns in een auto, daar ga je grapjes over maken. Harold en ik hebben dat dan ook de hele weg volgehouden en dat resulteerde er in dat we het laatste stuk konden lopen en terug een taxi konden bellen. Wel hebben we lol gehad die dag! ’s Avonds hebben we een potje klaverjas aangetrapt. Wie er gewonnen hebben hoeft niet meer gemeld te worden, dat is vooraf al duidelijk. Na dit potje zijn we gaan pitten, omdat we de volgende dag fris en fruitig de Christoffelberg wilden beklimmen. De mannen waren allemaal fris en fruitig, maar dat gold niet voor Marlijn. Die was al kapot toen ze de auto uitstapte. Uiteindelijk hebben eerst Robin en daarna ik haar naar boven gedragen, omdat het uitzicht boven helend schijnt te werken. Dat deed het ook, want als een volleerde klimgeit paradeerde
Marlijntje naar beneden. Na dit avontuur, zijn we, drie kilo lichter, naar playa forti gereden, want het schijnt dat je daar van een 13 meter hoge klif kunt springen en ja, dat klinkt aantrekkelijk he! Wij daar aangekomen en op het puntje gaan staan. Ik wilde heel graag als eerste en de anderen vonden dat wel prima. Ik had dus de eer om te testen of je jezelf niet naar de terror sprong. Als een volleerd cliffdiver maakte ik een dubbele salto achterover en landde netjes in het water. Oh ja? Nee… De rest volgde al snel en het was geweldig om te zien hoe iedereen de kick beleefde. Het was echt onwijs vet om dit te doen en zijn daarom nog vier keer gegaan. Echt kicken (kijk de foto’s voor een impressie). Een mooie ervaring rijker reden we naar huis om daar een afzakkertje te nemen. De 3 zat inmiddels al weer in de klok, dus het kon! ’s Avonds reden we naar de Boot, want dat was weer erg lang geleden. Het was niet druk, maar alle bekenden waren er wel en met iedereen hebben we het weer op een potje feesten gezet, daar zeg je u tegen. We hebben het laat gemaakt en belandden op een after party in het huis van de chollers. Robin speelde muurbloempje en kreeg uit sympathie een broodje hagelslag en pindakaas. Harold en Wouter babbelden een beetje en ik mocht nog even praten met Femke, kortom, het was een beetje een duffe bende, maja iedereen had zijn kruit al verschoten op de boot! Wel was de avond geslaagd en om 5 uur lagen we in ons mandje!
De volgende ochtend hadden we een aangename verrassing, want Marjet, Ellen en Caroline kwamen langs met een onvervalst champagneontbijt. Harold en ik hadden de tafel gedekt en de rest werd geregeld door de dames. We hebben ons buikje dik mogen eten met afbakbroodjes, bolletjes, fruit, goed beleg, jus d’orange en roze champagne, een genot voor het buikje en na een heerlijk ontbijt zijn we samen naar playa Port Marie geweest en daar hebben we verder gechilled en genoten van het heerlijke weer. Na een gewonnen potje hartenjagen reden we naar huis. De dames hebben ons netjes thuisgebracht en wij hebben hen hartelijk bedankt voor de leuke dag. Tevens was deze zaterdag de laatste voor Ellen en Marjet, omdat zij de donderdag daarna zouden vertrekken naar NL. De dag stond in het teken van hen die ons zouden gaan verlaten. Het was chill, de dames hadden die avond een BBQ en gingen niet meer stappen. Uit sympathie voor de dames zijn wij ook niet meer gegaan en hebben we thuis, gezellig, allemaal apart een film gecheckt. Harold ging los met Bad Boys 2, Wouter zwijmelde weg bij Australia, Robin waande zich het hulpje van Batman in Batman Begins en ik genoot nog een keer van Seven Pounds. Wat een goede film!! De volgende dag gingen we voetbal kijken bij Cabana, maar dat was niet zo leuk. Ajax verloor als een stel natte kranten met 6-2 van PSV. Dan zitten er ook nog van die oude gefrustreerde mannetjes die dat mooi vinden en dat de hele tijd lopen te zeggen. Er is er nu eentje vermist, maja dan moet hij maar niet zo dom lopen te lullen! De rest van de dag hebben we weer lekker gechilled en was het weekend weer voorbij. Maandag kwamen Oddy, Niek (vriend Oddy), Marije, Femke en Verda bij ons eten. De specialiteit van Robin kwam op tafel. Kip in pittige chilisaus met rijst en wat groente. Ik had weer eens teveel zelfvertrouwen en daagde Verda uit voor een wedstrijdje pittig eten. De dame in kwestie is van Turkse afkomst en kan dus een aardig potje pittig eten. Deze kaaskop denkt dat ook en samen hebben ze 3,5 pot sambal naar achteren gewerkt. Wie als laatste ging zweten won de contest. De stand is nog onbeslist, omdat er niet echt een jury aanwezig was. De volgende contest is bij haar thuis en dan gaan we los met rode pepers, gegarneerd met pika en de heetste sambal van het eiland. Ik ben nog steeds vol zelfvertrouwen, maar ik ga een harde dobber krijgen aan mijn tegenstander.. Later meer over deze contest! Na het eten zijn we naar de Sopranos bar gereden, een crazy piano´s op Curacao. We hebben er twee ja en dat is niet erg. We hebben lekker gechilled en genoten van pianomuziek. We hadden nog een lijstje aangevraagd, maar die hufter speelde die nummers niet. We hebben van zijn piano een onderzeeër gebouwd en hem een enkeltje Venezuela aangeboden. Dat werd overigens mede mogelijk gemaakt door BA Baracus (je weet wel, die uit the A-team). Daarna zijn we naar huis gereden en hebben we onze zoveelste lekkere avond achter de rug!
De volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit voor stage en dat voelde net als de eerste keer dat ik moest beginnen, geen zin en onwil namen een loopje met me, maar dat veranderde al snel toen ik mijn flaptop even aanzette. Sommige van jullie weten dat ik in januari een HB tentamen heb herkanst en weten dat ik niet zo goed ben in HB. Dat is het grootste understatement van dit verhaal, ik bak er werkelijk helemaal niks van. Anyhow, ik had een mail van mijn mentrix en daar stond in dat ik hem gehaald had!!!!!!! De vlag ging uit, ik maakte een vreugdedansje, sprong Harry om zijn nek en trok zomaar een pilsie open om half 7 ’s ochtends. Ik had een 5,5 en dat cijfer staat ook wel bekend als een studenten 10, heerlijk om dit vak zo te beëindigen. Ik had ineens zin om naar stage te gaan en had een lekker dagje. Alleen groep 7 maakte er een potje van. Ik heb ze na een half uur de klas ingetrapt, want ze waren zeer onbeschoft bezig. De juf vond mijn actie volledig terecht en daarmee was de dag klaar! ’s Middags hebben we aan school gewerkt en ’s avonds werden we uitgenodigd bij Loes en Lars voor een potje Ass Whoop…, ehh klaverjassen. Eigenlijk zijn dat synoniemen, want als Robin en ik samen spelen is de uitslag al bekend. Het enige dat nog bepaald wordt, is met hoeveel punten verschil we winnen. De stand was nu 262-119 en ja dan heb je het aardig gedaan! Daarna zijn we snel naar Ay Caramba gereden en hebben we nog een biertje mogen kopen. We zijn niet te laat nar huis gereden, want we hadden weer stage.
De dag ging goed, de kleuters werkten mee en ook groep 8 deed goed zijn best. Mijn stagebegeleiders kwamen onverwacht kijken en waren erg tevreden. De enige kritiek die ik kreeg, was dat ik mijn veters moest strikken de volgende keer. Tevreden reed ik naar huis en had ik alweer bijna weekend. ’s Middags zijn we even naar de stad gereden en ’s avonds hadden we een BBQ op het strand. Marjet en Ellen hielden een afscheids-BBQ bij de Caracasbaai en wij waren uitgenodigd!! Samen met 23 anderen hebben we een gezellig afscheidsfeestje gehad, maar dat kan ook niet anders als je op zo’n locatie zit met zulke leuke mensen om je heen. De volgende dag nog een dagje stage gelopen en toen de klokkenluider weer een hand gegeven, want het was weekend! Na wat boodschappen en schoolwerk ben ik naar HATO gereden om Ellen en Marjet een laatste keer te zien en afscheid te nemen. We hebben heel veel met elkaar opgetrokken en ik vond het leuk om ze nog een keer te zien. Na wat waterlanders (vooral van Chris, de huisgenoot van Marjet, Ellen en Caroline), liepen de dames langs de douane en 1,5 uur later vlogen ze weg richting NL. Na deze emotionele gebeurtenis reed ik naar huis voor een welverdiende maaltijd. De vriendinnen van Harold en Wouter, Laura en Sjeel zijn hier en met z’n allen hebben we wat gegeten. ’s Avonds zijn de lovebirds weggegaan voor een romantisch avondje. Robin en ik hebben de avond doorgebracht met het kijken van respectievelijk Smallville en LOST. We zijn vroeg naar bed gegaan en de volgende dag heb ik eerst voor school gewerkt en toen de jongens terug waren van stage zijn we naar Playa Daaibooi gereden. Robin en ik kregen het briljante idee om van Daaibooi naar Port Marie te zwemmen. Onderweg kwamen we een soort onderwatergrot tegen en we wilden daar in. Wij dapper naar binnen gezwommen en halverwege was een opening. We konden wel verder, maar ik kwam op het nog meer briljante idee om naar boven te klimmen. Wij als Spiderman 4 en 5 de scherpe rots opgeklommen op onze blote voeten. Eenmaal boven werd het allemaal nog wat erger. Nog scherpere rotsen, struiken met stekels zo groot als stiletto’s en dode bomen. Dan hebben we het nog niet eens over de hhhhhh… Cactussen gehad, want die waren er ook. We konden niet meer naar beneden, dus we hadden al onze skills nodig om levend het water in te komen. Doezend schrammen en krassen later werden we wanhopig en wilden we van 7 meter hoog naar beneden springen, niet wetend hoe diep het daar was. Uiteindelijk zijn we een klein stukje naar beneden geklauterd en het water in gesprongen van 4 meter hoog. Deze acties gaan niet echt de boeken in als de meest geniale ideeën, maar nu lachen we erom. Met kapotte voeten, handen en een torso vol schrammen en krassen zwommen we verder naar Port Marie. Daar twee tellen geweest en weer terug gezwommen. Uiteindelijk hebben we 1600 meter gezwommen, een mooie prestatie. ’s Avonds stond ons weer een moddervet feest te wachten. In Villa Maria ( een plek waar geslaagde feesten gegeven worden) kwamen Sunnery James en Ryan Marciano langs om het tentdoek eraf te mixen. Dat is in ieder geval gelukt. De hele tent stond vol en iedereen ging volledig uit zijn dak. De sfeer was onnavolgbaar en voor velen was dit een van de beste, zo niet het beste feest van de stagetijd op Curaçao. Eigenlijk had je erbij moeten zijn, want met woorden kan ik het niet echt beschrijven, zo geniaal was dit feest. We hebben tot in de vroege uurtjes doorgefeest en gingen volledig stoked naar huis! Te gek!!
Op zaterdag hebben we de hele dag op Jan Thiel gelezen, behalve Harold, Robin en Laura. Robin had wat timmerlui op bezoek, Laura was helemaal op en Harold slaapt altijd lang! Wouter, Sjeel en ik lagen voor de middag op het strand en hebben daar heerlijk genoten van de zon. Aan het einde van de middag even happy hour meegepakt bij Zanzibar en dat was erg gezellig. We zijn gebleven tot na de zonsondergang en moesten ons daarna onwijs haasten om op tijd in de bios te zijn voor Fast & Furious 4. We waren op tijd, maar de film was uitverkocht. Joris bracht Judith naar huis, Harold en Laura gingen chillen bij Loungebar Moon en Robin en ik gingen naar Dragonball. De film was wel geinig, maar het verhaal was niet echt denderend! We lagen vroeg in bed en nu zit ik hier op zondagochtend mijn verhaal te typen. Net liep ik naar buiten en daar zag ik dat Larry (onze huisgekko) het hoekje om was gegaan. Hij was aangevallen door een adelaar, heeft zich kranig verweerd, mar moest het uiteindelijk afleggen. Met zijn laatste krachten is hij in een hoekje gaan liggen en is daar eenzaam gestorven. Larry, we denken aan je, je bent altijd in ons hart!
Met deze emotionele woorden wil ik afscheid nemen van jullie allen. Masha Danki voor het lezen van mijn verhaal en stay tuned voor een vervolg van mijn avonturen op Korsou!!

Ayooo, x!