Amazing Bonaire...

Dinsdag 14 april 2009, de dag waarop het langste waarbenjij verhaal uit de geschiedenis geschreven wordt. Althans, wel van de hand van mij. Ik ga jullie vertellen over 1,5 week Curacao en Bonaire. Bonaire? Jazeker, deze jongens hebben het afgelopen weekend genoten van een paar dagen Bonaire, maar daar lezen jullie straks veel meer over. Tipje van de sluier: een onvergetelijk weekend hebben we met z’n allen beleefd! Nieuwsgierig? Lees dan zeker verder, want het verslag van dit geniale weekend komt in dit verhaal terug! Klaar? Okee, daar gaan we!!!

We trappen af bij vorige week vrijdag, mijn eerste vrije dag in het weekend. Ik kon lekker uitslapen, maar iedereen weet nu wel dat ik dat niet meer kan. Ik ga al weken door het leven als insomnia-man, want slapen kan ik niet langer meer dan 3 a 4 uur per nacht. Ik blijf verrassend genoeg op de been en daar doe je het voor. Het kan ook niet anders, want er gebeuren hier zoveel leuke dingen, dat je gewoonweg niet kunt instorten! Nadat de jongens thuis waren gekomen van stage, lagen we al snel op het strand van Mambo te chillen. Samen met Caroline hebben we genoten van de zon! Na het strand reden we door naar de supermarkt, om daar een paar dozen pizza te halen en die vervolgens op te bakken in ons plaatselijk Tsjernobyl, de oven van Kaya Kashimiri. Caroline bleef ook eten, dus moesten Wouter en ik drie kwartier puzzelen op onze bakplaat, voordat we alle 5 de pizza’s tegelijk de oven in konden knallen. Het is verrassend dat juist Wouter en ik (de slechtste wiskundeknobbels van het Noordelijk halfrond) de opdracht voltooiden en drie kwartier later konden genieten van pizza. Na heerlijk gesmuld te hebben reed Caroline naar huis, want ze ging naar Ricky Rivaro. Wij overigens niet, want daar hadden we geen zin in… Geen zin in een feestje? Huh, is dat raar? Ja heel erg raar. We zijn op vrijdagavond nota bene, niet uitgeweest en dat terwijl er vier feesten waren namelijk een feest op de boot, Kempi trad op (niet boeiend dus), In Cinco was the sound of love, geen idee wat dat was en dan had je op Mambo nog Ricky Rivaro. In plaats van al dat gefeest hebben we het 15e potje klaverjas aangetrapt en wat in de lijn der verwachting lag, gebeurde nu ook weer. WIJ staan met 13-2 voor, vette shit en een op het oog onmogelijk in te halen stand. Wel een mooi verhaal!
Zaterdag hebben we gechilled op Jan Thiel, samen met allerlei bekenden. De zon scheen erg fel en dat zorgde voor een extra bruine tint op de al goed gebronsde lichamen. Aan het einde van de middag hebben we een heerlijk happy hour meegemaakt. Op het strand genieten van Brightjes, een ondergaande zon en gezelligheid van allerlei mensen. Je kunt gewoon iedereen aanschieten en je hebt een babbel. Echt vet is dat en we gaan dit fenomeen ook zeker introduceren in NL straks! Tijdens dit happy hour kwam Joris op het uitstekende idee om te gaan barbeknoeien. Uiteindelijk gingen de volgende mensen mee: Harold, Wouter, Robin, Marjet, Ellen, Daniel (vriend van Ellen), Caroline en ik. Joris, Jeroen, Rense en Willem waren de gastheren. Met dit zootje ongeregeld hebben we een erg leuke avond gehad. Op het laatst werd er een potje kingsen aangetrapt en dat zorgde voor heel veel lol. De opdrachten die bij de opdrachten hoorden waren erg lachwekkend. Ik deed niet mee, omdat ik de Boban was, maar ik heb veel lol gehad om de jongens, want ze gingen helemaal los, echt erg grappig! De avond werd een groot succes en voldaan vertrokken we naar huis voor een goede nacht!
Zondag waren we Wouter kwijt, bleek dat hij op het vliegveld lag met een Boeing op zijn hoofd. Je begrijpt dat Woutje niet meeging naar het strand. Robin was solidair met Wouter en bleef ook thuis. Wie overbleven waren Harold en ik. We zijn naar het strand gegaan en hebben daar samen met een club vrienden en vriendinnen een gezellige boel gemaakt. Het was geslaagd en voldaan vertrokken we naar huis.
Maandag hebben we weer eens niet zoveel uitgespookt. Maandag is chilldag en daarin doen we niet veel meer dan uit je neus eten, wat stage voorbereiden en verder wat muziek luisteren, een boekje lezen en verder lamballen.
Dinsdag heb ik stage gelopen en dat liep goed. Ik begin al een aardig woordje over de grens te spreken, dus daar ben ik wel blij mee. De kinderen snappen me steeds beter en ik hun ook, dus er ontstaat een harmonieuze samenwerking tussen kind en tio. ’s Middags ben ik druk geweest met school en heb ik weer een half A4tje getypt, we gaan vooruit. Marlijn (denguelijer af) kwam na 2 weken weer langs en kwam bij ons chillen. We hebben gerelaxt en ze bleef eten bij restaurant Kaya. We hebben spaghetti gegeten en het was weer verrukkelijk! Daarna zijn Harold, Wouter en ik naar training gegaan. Robin ging met Marlijn mee om haar broer en vriendin op te halen op HATO, omdat Marlijn een te kleine auto had voor alle stuff van haar familieleden. Wij gingen dus trainen en het was mijn slechtste potje ooit op dit eiland. Ik raakte werkelijk geen pepernoot, kwam nog geen lantaarnpaal voorbij en viel ook nog eens geblesseerd uit. Ik wilde diep gaan, maar had niet achter me gekeken. Betonnen Ron stond achter me en ik knalde vol met mijn linkerribbenkast tegen zijn elleboog aan. Het zag er hilarisch uit, want de scheidsrechter rolde over het veld van het lachen. Ik lachte niet mee, want ik ging bijna dood van de pijn! Ik bood mijn excuses aan en strompelde van het veld. Ik zag sterretjes, ging bijna nokkie en kon bijna geen ademhalen. Conclusie: een gekneusde ribbenkast en ik kan je zeggen, das niet aangenaam. Ik heb er bijna de hele week last van gehad, vooral met ademhalen ging het niet optimaal, maar ik zit er nog steeds, dus het viel allemaal wel iets mee. De training stopte niet lang daarna en ik ben gelijk mijn bed ingedoken, want de volgende dag had ik nog een dagje stage. Ik heb vrije lessen gegeven en de kinderen mochten doen waar ze zin in hadden. Dat had ik beter niet kunnen zeggen, want binnen de kortste keren hadden ze drie auto’s overvallen, een toeristisch echtpaar beroofd en als klap op de vuurpijl de school gegijzeld. Ik was niet erg onder de indruk, vooral vanwege mijn spierbundels, dus ik suste de opstand en daarna konden we verder gaan met de les. Om 11 uur was ik klaar en begon een welverdiende vakantie en wat we daarin allemaal mee gaan maken: Geweldig!!!!
Donderdag zijn we naar het westen gereden om daar eens te gaan kijken. We hadden een mooie route bedacht. We zouden eerst naar het Shete Boka National Park rijden. Een park aan de noordkust waar de golven op de rotsen uiteen spatten. Een mooi stukje natuurgeweld waar een paar mooie foto’s van zijn gemaakt (kijk bij de foto’s voor een kleine impressie!) Het was een mooi begin van een mooie dag. Na dit culturele natuurgeweld zijn we doorgereden naar Westpunt, maar dat is niet meer dan 4,5 huis, een restaurantje en een paar strandjes. Wij snapten dan ook niet dat we een nekslag hadden gehad, omdat we na 2 maanden nog steeds niet in Westpunt waren geweest, maar goed. We zijn op een strandje neergecrasht en hebben daar verder gechilled. Playa Kalki was de naam van dit strandje en het was een pittoresk strandje in het westen van Curaçao! Terwijl ik daar lag te chillen, bedacht ik me ineens dat ik heel graag naar Ilse Delange wilde gaan. Ze trad die avond op op Mambo en ja, daar moet je gewoon bij zijn dacht ik op het laatste moment. Ik heb daarom stad en land afgebeld om twee kaartjes te regelen (Harold wilde ook mee) en uiteindelijk is het Rianne gelukt om kaartje 1024 en 1025 te regelen. Net op tijd dus, maar…. We waren erbij!
Die avond zijn Harold en ik naar Mambo gereden en daar hebben we een geweldige performance gezien van Ilse en haar band. De sfeer was geweldig en samen met allerlei vrienden en vriendinnen hebben we genoten van het optreden. Het is echt koning om op het strand te genieten van een concert van een band die het dak eraf speelt, echt te gek! Het optreden was om 12 uurafgelopen, dus we konden vroeg naar huis…. Niet dus, want als Jan het naar zijn zin heeft, wil hij graag het licht uit doen, dus hebben we nog maar even een afterparty meegepakt op het strand. Harold was het daar minder mee eens, maar uiteindelijk moest hij wel blijven, want het was gewoon erg gezellig. Harold trok me om half 1 aan mijn lange, blonde manen naar buiten, maar ik rukte me los, want ik wilde niet naar bed gaan, ik wilde blijven. Uiteindelijk heb ik het nog een half uur volgehouden, maar daarna werd ik onder politiebegeleiding weggebracht naar de auto. Wel hebben we een geniaal avondje gehad en lagen we al om 2 uur in bed.
Om half 5 ging de wekker alweer, want………………… De trip naar Bonaire stond op het punt van beginnen. Met onze vermoeide hoofden vertrokken we richting de handelskade waar we werden opgewacht door de bemanning van zeilboot de Insulinde! Om 6 uur vertrok de boot richting Bonaire en ik kan je vertellen, je bent je brakheid en vermoeidheid gelijk kwijt als je de open zee op vaart. De zee was lekker wild, dus we deinden lekker op en neer. Je begrijpt dat er mensen zijn die het minder fijn vinden dat de zee zo golft, dus een optelsom leert ons dat er mensen over de reling hingen, een half uur na vertrek ging de eerste al! Willem Alias Willem de ruwe zeebonk had als eerste een emmer nodig en vervolgens heeft hij een keer of 12 lopen pugen. Het hoopje doffe ellende zag eerst groen, daarna geel en als laatste grijs. Geen mooi verhaal, vooral voor Willem niet. Rense volgde zijn voorbeeld en brokte een hele hutkoffer vol. Zelfs bepaalde crewleden hielden het niet binnen, maar goed ik zal ophouden over zeeziek verhalen:P Samen met Joris hadden we de grootste lol voorop de boot. We waren binnen de kortste keren zeiknat van de golven die over de boeg heen kwamen, maar we hadden wel dikke schik. De reis verliep verder voorspoedig en zes uur later kwamen we aan op Bonaire. We legden aan in de haven van Kralendijk en waren gewoon op Bonaire! Echt vet! We zijn eerst de boulevard op gegaan om daar te genieten van een welverdiende koude pils. We hebben die even lekker opgedronken en hebben vervolgens een taxi gepakt naar Sorobon beach, een walhalla voor windsurfers. Er moest dus wel gewindsurft worden tijdens dit weekend en dat hebben we ook gedaan. Samen met Joris, Willem, Joe en ik hebben we spullen gehuurd en zijn we het water op gegaan. Met mijn flare 2008 99 liter en mijn Maui Sail Smack 5,5 ging ik helemaal los op het water. Een onvergetelijke ervaring, echt helemaal te gek!
Na twee uurtjes moesten we helaas al stoppen, maar met een stoked gevoel nam ik afscheid van jibe city! Wat een geniaal begin van het zijn op Bonaire!!! We reden met de taxi naar huis op de boot gingen we vervolgens vol GÁS aan de pils. Om 7 uur konden we genieten van een BBQ, waar steaks, Canadian gepofte aardappels en Caesar Salade werd geserveerd. Er werd heerlijk gebakken en 5 steaks later vond ik het genoeg geweest. Er was een goede bodem gelegd voor een flink potje stappen en dat gingen we dan ook doen. In het city café (een van de 4 cafés op Bonaire) was een feest voor ons georganiseerd met shotjes genaamd Conjo’s. je begrijpt, die hakken er in. Het bier vloeide rijkelijk en de sfeer was top aanwezig. Samen met de maatjes, de rest van de boot en de crewleden hebben we het licht uitgedaan in het café en gingen we voldaan aan boord. Ik zei de hele tijd dat ik in een hangmat neer ging crashen, maar ik werd de volgende dag wakker op een matras boven de stuurhut… Wat is hier misgegaan? Niet veel, ik heb de avond gewoon mooi afgesloten en ben uiteindelijk op een matras in slaap gevallen, vlak nadat ik wartaal uit begon te slaan. Op zo’n moment is het tijd om de luiken te sluiten en dat deed ik ook. De volgende ochtend werd ik gewekt door een van de crewmembers (Xarifa) en begon de zaterdag. Na een geniaal ontbijtje haalde Joris de auto op en gingen we weg met z’n 11en!!! We hebben eerst Frank en Davis afgezet op Sorobon beach en zijn toen met Joris, Rense, Willem, Harold, Wouter, Robin, Mandy, Xarifa en ik de hort op gegaan. Met z’n negenen in een pick-up, dikke schik! We reden eerst langs de slavenhuisjes en zijn daarna naar boven gegaan, naar het Washington Slagbaai National Park, een heel groot natuurpark vol mooie bezienswaardigheden, zoals flamingo’s, uitgestrekte vergezichten, zeeschildpadden, mooie rotspartijen, stranden etc. etc. Al vrij snel kwamen we bij het hoogtepunt van het hele park, Playa Chikitu, een wit strandje waar zeeschildpadden broeden, helaas waren ze er niet. Wel waren er murder hoge golven, dus je weet zelf, daar moet je in gaan! Wij hebben daar lopen stoeien in de golven als een stel jonge honden en wilden daar de hele dag wel blijven. Er zijn weinig dingen mooier dan de zee en dan in het bijzonder, de branding, golven die over je heen krullen en met geweld vol op je doerak vallen, geweldig weggespoeld worden en gedesillusioneerd boven komen. Puur genieten! Na dit hoogtepunt in het water, reden we het park door en hebben we veel gelachen, mooie foto’s geschoten, een piepklein pilsje gedronken op een ander strand en uiteindelijk met een mooie ervaring rijker doorgereden naar de boot. Daar hebben we eerst wat salto’s voorover en achterover gemaakt, zijn we van de boegspriet afgesprongen, hebben we vervolgens een prachtige zonsondergang gezien en mochten we daarna weer volledig aan de pilsjes gaan! We zijn uit eten geweest bij de Ribs Factory en dat smaakte, net als op Curaçao, magistraal. Na het eten kreeg ik een onwijze after dinner dip en ben ik in slaap gevallen op het dek. Om half 12 werd ik wakker geschopt door Joris, want er moest natuurlijk wel gestapt worden. Ik zei dat ik me even ging opfrissen, maar toen ik weer op mijn klok keek, was het half 2 geweest, ik was gewoon weer in slaap gevallen en heb daardoor een vette party gemist. De man met de hamer heeft me gewoon keihard getackled tijdens de trip op Bonaire, maar uiteindelijk heb ik toch een mooie avond gehad, omdat een van de crewmembers achter was gebleven, speciaal voor mij en ik de jongens thuis zag komen, waarvan drie zwemmend. Daarna hun verhalen gehoord en gelachen om hun dronken verhalen. Geniaal. Vervolgens neergecrasht op een dekmatras, de volgende ochtend in een hangmat wakker geworden (huh?) en daarna weer ontbijten! De laatste dag was aangebroken en we gingen snorkelen op Klein Bonaire. Daar hebben we alle kleuren koraal gezien die je je maar kunt bedenken, er waren miljoenen vissen, ik heb zelfs nog een dolfijn zien zwemmen (dat was hoogtepunt 1), daarna zagen we nog een zeeschildpad, die zwevend door het water verplaatste, een magisch moment om zo’n oerbeest te zien zwemmen. Na dit mooie moment, hebben we nog een tijdje nagenoten op het strand en zijn daarna zeilend naar huis gegaan. We mochten helpen de zeilen te hijsen en als een volleerde Jack Sparrow mocht ik nog een stuk sturen, echt gaaf om zo’n grote boot te mogen besturen! We hebben ook nog heerlijk gechilled in het net onder de boegspriet en kwamen na 5,5 uur aan in de haven van Willemstad en daarmee was het geniale weekend voorbij!

Het was een onvergetelijke reis en Bonaire heeft een speciaal plekje in mijn hart, wat heb ik het daar naar mijn zin gehad. We hebben nieuwe vrienden en vriendinnen gemaakt en hebben onwijs genoten van het hele weekend! Het spijt me dat het verhaal echt zo lang is geworden, maar goed het was het allemaal waard… Ik bedank iedereen die mijn verhaal gelezen heeft en ik hoop dat je even een berichtje achterlaat, dat doet mij weer goed!:D

Tot de volgende keer voor een korter, maar niet minder vermakelijk verhaal!

Ayo!!!