Machu Picchu!!!

Machu Picchu… Aanstaand hoogtepunt, of ‘ gewoon’ weer een plaats op de aarde die afgevinkt kan worden. Op die vraag heb ik inmiddels antwoord en de weg naar dat antwoord staat voor u klaar in dit verhaal!

Om naar Machu Picchu te gaan, moest je een tour boeken ergens in de vele tour agencies van Cuzco. Er zijn verschillende manieren om bij deze oude incastad te komen. Je hebt de bekende incatrail (alleen te doen als je het 6 maanden voor aanvang van je tour boekt). Geen optie dus. Je kunt er ook komen met een trein en een bus. Kost je 1 dag en 175 dollar. Ook geen optie. Dan heb je ook nog twee alternatieve trails (salkantaytrek.. 5 dagen alleen maar wandelen) en de jungle inca trail (trail inclusief mountainbiken, ziplinen en raften). Alles inclusief voor ‘ slechts’ 220 dollar. Ik besloot deze laatste optie te kiezen! Na een paar dagen Cuzco was het eindelijk tijd om aan de jungle inca trail te beginnen! Enthousiast en benieuwd wachtte ik af tot ik opgehaald werd (half 8 werd 5 voor 8) en daarna kon het avontuur beginnen! Samen met een ander busje reden we naar boven om vervolgens downhill te gaan mountainbiken! Trouwe lezers weten dat dit de 2e keer is voor mij, dus ik was gelijk enthousiast. Dat enthousiasme werd ietsje minder toen we de bus uit kwamen en het heerlijk bleek te regenen. Ik was de enige zonder regenjas (dankzij mijn uitstekende voorbereiding) en na 50 meter was ik zeiknat (temperatuur van 12 graden). Goeie shit dus. Het mountainbiken was wel leuk, maar minder dan de Death Road (hoe kan het ook anders). De ketting van mijn fiets vloog er een keer of 8 af en dat zorgde ervoor dat ik ongeveer 7 minuten achterstand had op de groep. Er zat dus maar 1 ding op en dat was als een malle naar beneden racen met alle risico’s van dien! Na wat duizelingwekkende momenten en een hoop risico kwam ik als 3e (van de 30) beneden, dus ik was tevreden! In het dal hadden we lunch en daarna gingen we naar het hostel. De kamers werden verdeeld en daarna kon je gaan raften. Dat was natuurlijk geen vraag, dus even later zat ik voorin in een raft! Samen met 3 Engelsen en een Nederlandse moesten we de raft naar het eindpunt brengen. Zoals de Engelsen het zo mooi kunnen zeggen: “it’s good fun” en dat was het! Het was genieten om zeiknat te worden, half de boot uitgegooid te worden en op verraderlijke stroomversnellingen af te gaan. Bijzonder was het moment dat we naar de kant moesten, omdat ze een paar meter verder met dynamiet aan het spelen waren. Dat zorgde er een paar minuten later voor dat we een keiharde knal hoorden, gevolgd door veel geplons en rook! Ze hadden een halve berg laten ontploffen en dat vloog allemaal in de rivier. We hadden dus wat meer obstakels te omzeilen! Yesss!! Natuurlijk ging het allemaal goed en waren we allemaal een mooie ervaring rijker! Moe maar voldaan reden we terug naar het hostel en even later zaten we allemaal aan een heerlijk diner. Dat ging erin als zoete koek (het was geen zoete koek) en als toetje trakteerden we onszelf op een paar biertjes in de lokale en enige bar. We kregen een welkomstshotje en dat was puur vergif. Sommigen proefden het drie dagen later nog, dus dan weet u wat een bocht het was . ik vond het eigenlijk best lekker en dat feit is een beetje verontrustend… Daarna nog wat biertjes gedronken, een paar potjes pool gespeeld en daarna naar bed! De volgende ochtend vroeg op, eitje bij het ontbijt en daarna het begin van een 9 uur durende wandeltocht richting de hotsprings van Santa Teresa, 25 kilometer (berg op en weer af en weer op) verderop. Ik besloot het op slippers te gaan proberen. De gids keek me ongelovig aan, want je gaat toch niet hiken op slippers door de bergen. Nou, ik dus wel en het viel me absoluut niet tegen. Op het laatst was ik er wel klaar mee (en mijn voeten ook), maar ik weet zeker dat ook anderen datzelfde dachten! Het was een mooie tocht met prachtige natuur, 500 meter diepe kloven naast je, wilde dieren, wild fruit en bovenal veel geouwehoer. Uiteindelijk kwamen we bij de hotsprings aan en dat kon iedereen wel gebruiken. Heerlijk bijkomen in natuurlijk warm water en daarna een biertje aan de waterkant! ’s Avonds reden we naar het hostel voor wederom een lekker diner en een paar biertjes. We besloten de avond met potjes ‘asshole’. Een kaartspel dat iedereen in de wereld kent en erg makkelijk te spelen is voor een paar uurtjes. De cocktails vlogen naar binnen en gelukkig was dat de volgende dag niet te merken.. fris en fruitig stonden we op, kregen we weer een ontbijt en was het daarna tijd voor ziplinen. Natuurlijk ging er wat mis, want ik bleek het via mijn tour agency als enige bij een andere firma te moeten doen. Er zat weinig op dan met de (niet onaardig uitziende) vrouwelijke gids mee te lopen. Ik zat in een groep met 2 Canadezen, dus het wachten duurde niet zo lang. Bij de 3e lijn zei een van de andere helpers dat ik absoluut niet mocht remmen, dus dat deed ik dan ook niet. Resultaat: een keiharde botsing met helper nummer 3 en een rots. De rots was daar niet zo blij mee. Bij de 4e lijn zei de gids dat we er ook ondersteboven vanaf mochten, dus dat deed ik dan ook! Beetje spannend, maar ook heerlijk vrij met je handen los en je gezicht naar beneden (en de rivier 55 meter lager onder je). Coole ervaring! Het was weer een toffe ervaring en na het ziplinen werd ik in een privébus naar de rest van de groep gebracht! Niet lang daarna kwamen we aan bij de lunchplaats en ‘assholeplaats’, want het spel werd daar weer gespeeld! Vervolgens werd het weer tijd om het laatste stuk naar Aguas Calientes (4,5 uur lopes) te gaan hiken. Onderweg zagen we het eerste stukje Machu Picchu hoog op een berg en verder nog wat andere ruïnes en er kwamen een paar treinen langs (op 2 meter afstand). De tocht verliep voorspoedig en na een paar uur kwamen we aan in Aguas Calientes. Daar kon je douchen als je wilde, maar je kon er ook eerst bier gaan drinken. Steef, Matt, Mikkel en ik besloten voor het laatste te kiezen en al snel zaten we met bijna de hele groep naast de treinrails te drinken. Dat hielden we vol tot het diner, dus dat werd ongewassen genuttigd. Het mooie van reizen is dat dat helemaal niet uitmaakt! Na het diner werden de toegangstickets tot Machu Picchu uitgedeeld en 3 keer raden wie er geen een kreeg? Ja…. Dus ik de gids door elkaar geschud en hem gezegd dat dit de tweede keer was dat er iets mis ging en dat hij het moest regelen. Dat deed hij gelukkig en vanaf die dag ga ik door het leven als Jan van Holland uit Australie. Leeftijd: 30. Er klopte dus het een en ander niet op het ticket, maar dat maakte volgens de gids niet uit! De volgende dag moesten we om 4 uur op, want de tour door Machu Picchu begon al vroeg. Toch besloten we nog 1 biertje te drinken in een bar en dat werden er iets meer. We lagen om half 2 in bed. Een Nederlands meisje en ik sliepen als enige in een ander hostel (dankzij de travel agencies) en u raadt het al: we werden om half 6 wakker, best een beetje te laat dus… We stormden richting Machu Picchu en moesten 2000 treden bedwingen op een oude Incatrap. Dat deden we zonder te rusten, dus nadat we boven kwamen (in een half uurtje, normaal een uur), waren we een beetje moe. We vonden de groep al snel en volgden de rest van de tour. Na de tour mocht ik nog eens 600 Incatreden op naar de top van de Huanya Picchu. Daar heb ik eerst 45 minuten aan de beademing gelegen, maar daarna had ik wel een fantastisch uitzicht over... wolken! Het was zwaar bewolkt, dus ik zag geen Inca stad.. Langzaamaan vervaagden de wolken en het voelde alsof je een kadootje uitpakte en na een tijdje hadden we een geweldig uitzicht over Machu Picchu, een van de meest magische momenten van mijn reis! Al snel kwamen de fotocamera’s tevoorschijn en er werden prachtige foto’s gemaakt van de oude Incastad. Geweldig om dit eindelijk met eigen ogen te mogen zien! Na nog een tijd genoten te hebben van dit hoogtepunt, besloot ik weer terug te gaan naar beneden. Daar nog door Machu Picchu heen gelopen (wat ook supermooi was) en uiteindelijk met een Zwitser weer naar beneden (verdorie weer 2000 treden naar beneden) gelopen. In Aguas Calientes wat gedronken (lekkerste colaatje ooit na 2 uur zonder drinken gelopen te hebben) en daarna de treintickets ophalen. Oh nee, ik niet, want ik was de enige zonder treinticket. Ik kookte over van woede en ging gelijk op zoek naar de gids. Die zat al in de trein terug naar Cuzco en dat was maar goed ook, want als ik m tegen was gekomen was hij terug gegaan tussen zes plankjes! Er zat niets anders op dan een ticket te kopen voor 55 dollar. Ik kon geld lenen van de Zwitser en dat was erg relaxed. Op deze manier kwam ik terug in Cuzco. Jammer dat het zo eindigde, maar daar heb ik niet te lang bij stil gestaan. Machu Picchu was ongelooflijk mooi! Absoluut een van de hoogtepunten van mijn reis. Geweldig om dit in het echt te zien. Indrukwekkend om door de ruïnes te lopen en super om de jungle inca trek te doen met een toffe groep! Heel veel lol, af en toe een biertje en veel gelachen!
Dan bent u misschien benieuwd naar de bazin van het travel agency? Ze kan het navertellen, maar moet de rest van haar leven door het leven zonder bedrijf, want ik heb de boel daar opgevrolijkt met een klein vuurtje…;-) had ze me maar een goede tour moeten verkopen…

Machu Pichhu (en jungle inca trek): geweldige nieuwe ervaring wat ik nooit meer ga vergeten!!!