Peruvian Dreams...

Er was eens een tijd dat er regelmatig verhalen gepost werden op een bepaalde website. Die website is bedoeld om het thuisfront op de hoogte te houden van zekere reisbelevenissen in Zuid-Amerika. Tot zijn grote schrik zag de schrijver van deze blog dat er al een eeuwigheid geen nieuw verhaal geupload is. Geen wonder dat het contact met het thuisfront gereduceerd is tot een minimaal niveau…

Om daar verandering in te brengen kunt u nu weer genieten van een nieuw verhaal en ik verwacht dat het niet zo kort gaat worden.

Het lijkt alweer maanden geleden dat ik bezweet en licht ruikend bovenaan de incatrappen stond te hijgen om vervolgens alle vermoeidheid te verliezen met het uitzicht op Machu Picchu. Na Cusco had ik 2 keuzes. Of naar Arequipa gaan om de Colca Canyon (diepste canyon ter wereld) te gaan aanschouwen, of dat over te slaan en gelijk naar Huacachina te gaan. Ik besloot het laatste te doen, omdat ik 1 trail op slippers wel genoeg vond! Dus pakte ik de bus naar Ica, om vervolgens in Huacachina aan te komen. Een oase midden in de woestijn. Toen ik daar aankwam was ik eindelijk verlost van de hoogte, want dat is niet echt iets voor mij ben ik achter gekomen. Huacachina staat erom bekend om hele dikke buggytochten te doen door de woestijn. Dit alles gecombineerd met sandboarden vanaf ziek stijle en lange zandduinen. Mooi receptje dus! Ik kwam Jaco en Emma (Zuid-Afrikaans/Nieuw-Zeelands stel) voor de 4e keer tegen en ik besloot de tour te doen met Jaco. Eerst een toffe rit door de duinen in de buggy en daarna zijn we een aantal keer afgedaald. We begonnen op kleine afdalingen, maar naarmate de tour verder ging, werden de afdalingen steiler en hoger. Steeds minder mensen durfden staand naar beneden (je kon ook liggen). Op de laatste afdaling gingen er nog maar 3 staand naar beneden. Staand naar beneden op deze laatste reusachtige afdaling staat gelijk aan blind de straat oversteken. De kans is namelijk aanzienlijk om jezelf veel pijn te doen! Pijn deed het, maar het was een toffe ervaring! Daarna nog een ritje door de woestijn en daarmee was de kous af. De volgende dagen vooral veel gechilled aan het zwembad en daarna was het tijd om naar Lima te gaan. Yes, weer een grote stad. Toen we daar aankwamen bleek het inderdaad gewoon een grote stad te zijn, net als alle andere steden. Ik was niet van plan om hier lang te blijven! Ik was wel van plan om Ceriel (ex-collega bij ASV) op te zoeken. Dat bleek niet zo moeilijk (facebook is handig jonguh) en dezelfde avond zaten we in een ierse pub. Beetje bijkletsen, veel lachen en 1 biertje gedronken! De volgende dag heb ik een surfles gegeven aan een Duits stel en een Britse. Dat bleek lastig, want de stroming was nogal sterk. Als je het niet gewend bent, is het lastig om op 1 punt te blijven. Het Duitse meisje kwam dus in de problemen en met enige trots mag ik zeggen dat ik haar gered heb, haha! Ze kwam bijna onder de pier en daar wil je niet onder komen. Gelukkig kwam het niet zover en kon ik haar terugbrengen naar de kant! Later die middag nog Champions League gekeken met Ceriel en ’s avonds vroeg naar bedje! De volgende dag was het alweer tijd om verder te gaan. Huanchaco stond op het programma! Dit rustige surfdorpje is niet heel erg bekend bij backpackers (daarom is het ook zo rustig) en ik had goede verhalen gehoord over de surf! Vol verwachting klopte mijn hart en toen ik daar aankwam zag ik dat er goede golven naar binnen rolden, YES!! Eerst even geslapen, want nachtbussen blijven de kelk die je leeg moet drinken. Daarna het water in voor de eerste sessie! Dat was nog geen succes, omdat de golven niet zo goed waren. Gelukkig beloofde de dag erna beter te worden. Ik stond vroeg op en samen met de Finse eigenaresse van het hostel liep ik naar het water. Ik kon een gloednieuwe 6”0 proberen, dus die kans pakte ik met beide handen aan! Na een korte warming-up ging het water in en dat was best wel koud! Het was een beetje mistig en ik peddelde richting de break. Na een paar lekkere golfjes kwam er plotseling een dichte zeemist opzetten. Ik lag in het water en ik zag helemaal niks meer. Ik kon de kust niet meer zien, zag geen andere surfers en het was erg stil om me heen. Ineens zag ik iets naast me het water uitkomen en weer verdwijnen… Was het een haai? Was het de Kraken? Was het de vliegende (lees zwemmende) oude taart? Nee, het was een zeeleeuw. Even later kwam hij weer boven water en nu zag ik het goed. Op nog geen drie meter afstand kwam een zeeleeuw boven water en dat was tof en een tikkie spannend.. De surfsessie was zeer lekker (helaas kon niemand behalve de zeeleeuw mijn skills zien), maar geloof me: ik was onwijs goed.. Ja.. Die dag verder veel gechilled. Dat was trouwens het recept daar. Surfen, chillen, surfen, chillen op het strand en nog wat meer chillen! Perfect plaatsje dus.
Zoals sommige van jullie wel weten, was ik van plan om een surfplank te kopen. Ik had hier de keuze om er een te kopen, of om er een te designen en te laten maken (voor dezelfde prijs). Ik koos uiteraard voor het laatste. Ik begon te bedenken wat ik wilde (lengte/breedte en dikte en natuurlijk de print! Met een klein beetje hulp van het Internet, heb ik een mooi design verzonnen. De shaper kon aan de gang en een weekje later stond ie blinkend in de showroom te wachten op een ongetwijfeld trotse en blije eigenaar. Het resultaat overtrof mijn verwachtingen, dus dat was best wel lekker! Toen ik hem voor het eerst probeerde, bleek dat ook de maten perfect bij me passen. Een goede koop dus! Huanchaco is een geweldig plaatsje. Ik ben er 15 dagen geweest en heb daar vooral heel veel gesurft, heel veel gerelaxed op het strand, heel lekker gegeten (vis, bbq’s, heerrrlijke hamburgers (surfer burger rules the hamburgerworld). Ik ben er veel toffe nieuwe mensen tegen gekomen en het was er ook nog eens spotgoedkoop! We zijn 1 dag naar Chicama geweest met 6 man. Chicama heeft de langste linkergolf ter wereld. Op goede dagen kun je er 2km achter elkaar op dezelfde golf losgaan. We waren dus erg benieuwd.. daar vroeg aangekomen met onze boardjes en op zoek naar de golf. Die was uiteraard niet zo moeilijk te vinden. Er kwamen supermooie golven in perfecte lijnen binnen, dus we konden niet wachten om het water in te duiken! Om de break te bereiken moest je eerst over allerlei rotsen (bezaaid met scherpe schelpen) klimmen en werd je tegen de rotsen aan genageld. Wij als geoefende surfers en springers hadden uiteraard geen moeite met deze techniek (hallo littekens op mijn voet). De golven waren geweldig. Heerlijke linkergolven gepakt en na een paar uurtjes moe en voldaan klaar om weer terug te rijden naar Huanchaco! Na nog 2 dagen genoten te hebben van Huanchaco werd het tijd om richting Mancora te verhuizen. In Mancora (Noord-Peru) zou ik kerst gaan vieren met een groep Ieren. Die hadden inmiddels een kudde Engelsen ontmoet, dus we hadden een groep van 12 man en vrouw. Wel tof dus. Samen de nachtbus gepakt en de volgende ochtend vroeg en geradbraakt aangekomen in Mancora. Daar eerst weer even geslapen en daarna het stadje verkend, ontbeten en het strand gezien! Mooi wit en lekker warm water! De golven zouden later in de week komen, dus we waren opnieuw in een mooie plaats! De tweede dag opgestaan om 6 uur. Surfplankje mee en het water in. Helaas was het vlak, dus kon er niet gesurft worden. Er kon wel gezwommen worden en dat heb ik gedaan. Daarna nog een paar kilometer hard gelopen. Daarna terug voor een heerlijk ontbijtje (daar kwam ik wat nachtbrakers tegen niet dronken en niet stoned, wel hilarisch) en toen weer in de chillstand! ’s Avonds stappen in Loki en daarna nog een lokaal barretje in. Dat bleek een slecht idee, want er werd iemand gedrogeerd (haar iPhone ook gejat). Daarna met zn allen naar buiten waar 20 Peruanen om onze groep heen stonden. Haar vriend was in alle staten en wees naar een Peruaan. Die werd kwaad en showde doodleuk zijn gun. Ik stond daar 1 meter vandaan en schrok een klein beetje. Wij die gast gekalmeerd en terug proberen te gaan naar het hostel. We werden gevolgd door veel te veel Peruanen, maar gelukkig werd er niemand neergeknald en kwamen we veilig aan in het hostel. Daar in slaap gevallen en de volgende dag net doen of er niks aan het handje was. Het was een vervelend incident, maar dat kan ook in Amsterdam gebeuren! We hebben verder een fantastische tijd gehad daar. Veel gesurft, wat feestjes en natuurlijk kerst. Je kon je inschrijven voor een mega kerstdiner bij Loki. Iedereen behalve ik was op tijd, dus ik kon ergens anders gaan eten op 1e kerstdag. Ik heb mezelf verwend met een romantisch diner met een Zweedse gast. We hebben een berg rijst met kip en groenten besteld en dat smaakte uitstekend! Mooiste was dat het kerstdiner zwaar tegenviel. Een kleine glimlach kon niet onderdrukt worden! Na een mooie (en vooral warme) kerst, werd het langzaamaan tijd om afscheid te gaan nemen van Peru. De bus vertrok op de 27e richting Montanita Ecuador. Daar zou nieuwjaar gevierd gaan worden.
Peru was erg mooi en zeer divers. Van bergen tot stranden. Van surfen tot kilometers lange hikes. Van gefrituurde Cavia tot gebarbecuede vis, het was er allemaal aanwezig. Inmiddels is het nieuwjaar en heb ik een ongelooflijk groot en tof feest meegemaakt in Ecuador! Over dit zoveelste hoogtepunt vertel ik jullie een volgende keer (maar nu gaat het minder lang duren)

Thanks voor het lezen van dit nieuwe verhaal!!

Beso, Jan