Een greep uit het Curacaose leven

De eerste week is voorbij en we kunnen de balans opmaken, ik ben verliefd. Verliefd op dit mooie eiland en alles wat daar bij hoort. Terwijl ik dit schrijf waait er een briesje door mijn kamer en kussen de zonnestralen mijn lichaam, een hemels gevoel dat ik jullie graag wilde meegeven aan de start van mijn volgende verhaal!

Twee dagen geleden zijn we naar onze stagescholen geweest Wouter moest al beginnen, Harold heeft die ochtend geobserveerd en begon de dag erna. Dan hou je Robin en mij nog over. Wij reden samen naar de school van Robin. Daar kregen we al snel te horen dat het rooster voor deze beste man nog niet klaar was. Dit betekent dat hij nog een weekje vrij is. De andere bofkont die dit eiland telt, schrijft dit verhaal voor u! We kwamen aan op mijn school en moesten daar eerst een uurtje wachten op het schoolhoofd. Toen ze gearriveerd was, begon het gesprek. Het werd al snel duidelijk dat er weinig over stage gesproken ging worden. We hebben een uur gepraat en dat ging over cakejes, appelsap met prik, het Avilahotel, kleding, haar afkomst en uiteindelijk hebben we 5 minuutjes gepraat over de stage. Tijdens dat uurtje hebben we onder de tafel gelegen van het lachen, want wat is die mevrouw goud! Ubergezellig, na elk telefoontje werd er gelachen om het telefoongesprek en wij lachten gezellig mee. Dat kon ook niet anders, want geloof mij, haar lach werkte onwijs aanstekend. Als je niet met haar kunt lachen, kun je je beter even na laten kijken, want dat is namelijk onmogelijk!
Haar plan was om elke klas twee keer in de week les te geven, dat staat voor zo’n 16 uur lesgeven per week. Ik heb haar gevraagd of dat in drie dagen gepropt kon worden. Dat moest gaan lukken. Tevens betekent dat, dat ik op maandag en vrijdag vrij ben!!! Hoe is het met mijn lange weekend!
Na dit enerverende gesprek reden we naar Harold, want die was inmiddels een uur klaar. Toen we bij hem aankwamen, bleek dat de auto er mee nokte. Deze tractor zuipt meer dan Hootsen in het weekend doet. Het brik wordt tegenwoordig hufter genoemd, want dat is het, wat een patatbak is deze auto. Ik ben blij als we dat ding kwijt zijn. Hij loopt onderhand 3 op 1, dus voordelig is dat niet. De oplettende lezer weet waarschijnlijk wel wat er aan de hand is.. De benzine was op. We vroegen een man waar het dichtstbijzijnde tankstation was. Hij nam ons mee naar het dichtstbijzijnde station. Robin en ik moesten in de bak gaan zitten (het was een pick-up) en reden met een gangetje van 80 naar de tank. Daar hebben we in een 3liter jerrycan benzine gedropt. Daarna moesten we een aardig eindje terug wandelen in de bloedhitte. Robin en Harold vreesden alweer voor hun tedere nekjes, want zonnebrand was er niet bij de hand.
Na de benzine in de tank gegooid te hebben, reden we naar Wouter en daarna naar huis. ’s Middags reden Harold, Robin en ik even naar Salina voor wat spulletjes, een bal en beachballetjes! Daarna hebben we een stief kwartiertje zitten kloten met het stuurslot van het brik van Heidi (hadden we geleend). We werden geholpen door een Antiliaan. Hij had m binnen drie tellen van het slot, dit geeft toch te denken…
’s avonds hebben we een potje klaverjas aangetrapt en Robin en ik hebben gewonnen. De andere jongens hadden geen schijn van kans, het staat nu 2-2.
Gisteren zijn we de hele dag naar Mambo geweest. De weg er heen zijn we per ongeluk door de getto gereden. Gelukkig hadden we de ramen open, want de kogels troffen geen doel. Toch maar niet meer doorheen rijden.
Van half 1 tot 11 uur ’s avonds hebben we daar genoten van zon, zee strand en een film. Dat was een leuke ervaring. We hebben eindelijk gevoetbalt en gebeachballt op het strand en dat had ik onwijs gemist! ’s Avonds hebben we een film gekeken onder de sterrenhemel. Het was dan erg gezellig. Van de film heb ik niet heel veel gezien, want ik heb bijna constant gezellig met mijn buurvrouw gebabbeld. De film die werd gedraaid was the number 23. Terwijl ik dit schrijf is de tijd 10:33. 33-10 is 23. Er liggen twee kaartspelletjes naast me en op de een ligt een 2 bovenop en op de andere een 3. Achter elkaar leest u 23. Ik begin te zweten en ren naar buiten voor wat frisse lucht en wat denk je, staat er een onbekende auto voor het huis met nummerbord 88-65. Trek dit van elkaar af en je krijgt weer 23. Paranoïde ren ik weer naar binnen en trap mijn I-pod aan. Ik kijk welk nummer ik aan het luisteren ben, blijkt dat ik precies het 23e nummer op mn I-pod luister. Een kleine doordraaifase later, probeer ik te beseffen dat het toeval is, maar daar komen we nog achter!
De avond was wederom geslaagd, we namen afscheid van de dames en reden naar huis. Onderweg twee bijna doodervaringen gehad. Choof Harold vond het eerst nodig om de weg op te draaien zonder te stoppen, een doodzonde hier op Curacao. Gelukkig lette de andere chauffeur wel op en bleef het op een hartslag van 200 na zonder gevolgen. De tweede ervaring was een onvervalste spookrij actie. De tering, mensen die dat voor de lol doen zijn levensmoe. Wat een dodemans rit was dat. Drie auto’s ontweken en daarna een u-turn de andere baan op. Het bleef wederom zonder gevolgen. Ik had nog nooit een hartslag van 325 gehad. Met een gangetje van 15 zijn we verder gereden naar onze condo.
Afgelopen nacht wilde ik de negatieve spiraal doorbreken. De afgelopen week heb ik gemiddeld 3 uur per nacht gemaakt en dat is niet bijzonder veel. Vannacht heb ik 6 uurtjes geslapen, dus voel me weer helemaal topfit. Vandaag hebben we nog geen plannen, misschien gaan we wel weer naar het strand.
Voor nu heb ik wel weer genoeg geblaat. Ik loop zo even onze tuin in voor een heerlijke chillsessie en guess what: 23 stappen later was ik er! Help!!!!

Ayo!!