Bon Voyage!

Op het moment dat dit stukje geschreven wordt, zit ik op 10 kilometer hoogte boven Brazilie in een Spaans vliegtuig vol Brazilianen, een handvol Spanjaarden en een kaaskop die dit verhaal voor u schrijft. Soms wordt je een beetje aangekeken en daardoor lijkt het wel alsof ze denken dat ik een buitenlander ben..

Ik zal even terug gaan naar het begin van de reis. Vanochtend kwam ik rond 6 uur aan op Schiphol dankzij broer –en moederlief. Op de parkeerplaats afscheid genomen en op zoek naar de juiste check-in balie. Gelukkig was die snel gevonden en voordat ik door had dat er een 11 kilo zware backpack op m’n rug hing, lag ie al op de bagageband! Na deze vlotte formaliteiten op weg gegaan naar de gate en daar gewacht tot het vliegtuig geopend werd. Eenmaal binnen kwam het gekke gevoel in mijn lichaam, want het blijft een gek idee om in je eentje de halve wereld over te vliegen. En het is nog gekker om te denken dat ik straks “gewoon” in Rio de Janeiro sta met m’n goede gedrag!
De vlucht naar Madrid verliep prima en ook de zoektocht naar de juiste gate bracht ik tot een goed einde (al was het een half uur lopen en een stukje in een soort ondergrondse metro).

De vlucht naar Rio is prima verlopen, al verdenk ik mijn buurman ervan dat hij hele oude kaas het land in probeert te smokkelen… Niet echt een feestje voor het reukorgaan trouwens. Met mijn buurvrouw heb ik het een stuk beter getroffen! Ik mag zeggen dat ik mijn eerste Portugese les heb gehad.. We hebben een uur gepraat en met hulp van handen, voeten en een verdwaald Engels word, blijk je nog best een eind te komen! Wel is het al duidelijk dat Portugees een behoorlijk pittige taal is! Verder wordt er goed voor koek en zopie gezorgd, want ik heb 3 maaltijden achter de kiezen en dat was best weg te krijgen.. Op het moment dat ik het verhaal verder wil schrijven, wordt er omgeroepen dat alles opgeruimd moet worden, want de landing wordt ingezet…

Laptop dichtgeklapt……………

….En weer open!!

Bij het uitstappen werd ik aangesproken door een Braziliaanse jongedame. Ze vroeg me of ik hier kwam om te surfen en zo ja waar ik dat ging doen. Toen ik de naam Florianopolis (geweldige surfstad) noemde, rukte ze mijn telefoon uit mijn broekzak en schreef ze de naam op van een ex- Braziliaanse profsurfer. Als ik hem aansprak en hem vertelde wie hem had genoemd, dan zou alles goed komen! Ik ben benieuwd, maar vond het wel een coole actie!

Nadat ik door de paspoortcontrole was gekomen, werd ik opgewacht door een Braziliaanse Morgan Freeman. Hij stond met een bordje met mijn naam te wachten. Helaas mislukte de foto, waardoor ik die dus niet heb. Maar goed, de beste man sprak geen woord Engels, dus de trip naar het hostel was in het begin wat stil. Dat veranderde toen ik ergens hoog in de lucht een lichtgevende gedaante zag. Het bleek het Christusbeeld te zijn. Supervet om dat eindelijk in het echt te zien! Als het morgen licht is, ga ik er op uit om wat foto’s te scoren, want het is hier al om 7 uur donker… Nu trap ik een klein biertje aan en daarna ga ik slapen, want van zo’n dag word je behoorlijk gaar!
(de foto's komen er zo snel mogelijk aan)

De volgende gaat over Rio….


Groeten, Jan