Amazing Ilha Grande

Op maandagochtend werd ik een half uur vroeger (best bijzonder) opgehaald door een busje om naar de haven van Angra dos Reis te rijden. Daar zou ik een boot pakken naar het idyllische en ongelooflijk mooie eiland Ilha Grande. De reis verliep voorspoedig en al snel zat ik op een boot te genieten van het mooie landschap van Brazilie! Na een tochtje van 50 minuten voeren we de haven van Abraoo in. Het dorpje (waar geen auto’s rijden) zag er cool en laidback uit. Ik besloot precies op dat moment dat ik er langer wilde blijven.
Na een kleine hike arriveerde ik bij het hostel met de fantastische naam Biergarten Hostel. Met zo’n naam moet het haast wel een goed hostel zijn! De manager was erg aardig en ik kon gelijk een nachtje langer boeken, dus dat was mooi! Na een skypegesprek, een douche en wat heen en weer gewhatsapp, ging ik wat eten en het eiland verkennen. Ik merkte dat ik best wel gaar was, dus eenmaal terug bij het hostel, belandde ik in een hangmat met een muziekje. Daar knapte ik een piepklein uiltje. Daarna vond ik het genoeg en wilde ik naar bed. Nu is het zo dat in hostels ook een hoop andere reizigers zijn. Als je de eerste dag geen contact maakt, dan bestaat de kans dat je al 1-0 achter staat. Dus volgde ik niet mijn lichamelijke schreeuw om slaap, maar waarschijnlijk de minder slimme andere keuze om te gaan socializen. In de keuken stond een Brits meisje, een Duitse gast die uit het circus onsnapt leek te zijn en een Spanjaard. Na een mooie openingszin was ik binnen en begon (zo bleek later) opnieuw een lange avond. Nadat er twee Zwitsers en een Turkse binnen waren gekomen, kwam het eerste (en niet het laatste) bier op tafel. Na twee bier heb je weer het gevoel dat je fit bent, dus begonnen we een spel uno. De verliezer van het spel moest naar de supermarket om bier te halen. Nu had ik nog nooit uno gespeeld, dus de verliezer was al voordat het spel begon bekend. Ik op zoek naar de supermarket, daar een sloot bier gehaald en terug naar het hostel. Daar hadden ze het eerste drankspel al bedacht (een soort beerpong), maar dat kwam niet echt van de grond. Dus introduceerde ik een potje kingsen en dat was (zoals eigenlijk altijd) behoorlijk hilarisch. Na een tijdje zaten we het spel te spelen met een Britse, een Turkse, 2 Zwitsers, 3 Brazilianen en een kaaskop. Top spel, idiote regels en hier en daar een slokje bier, caipirinha of cinnamon whiskey zorgde ervoor dat we uiteindelijk in een sambatent eindigden en dat had ik aan het begin van de avond nooit verwacht! Mooi hoe dingen soms kunnen lopen!

De volgende ochtend stond er een ontbijtje te wachten en (met een lichtelijk houten kop) vielen we aan. Tijdens het ontbijt besloten we om samen met de Britse, de Turkse en de 2 Zwitsers naar het surfstrand Lopes Mendes te hiken.
Het eiland bestaat uit allemaal heuvels, jungles en stranden. De hike duurde 2,5 uur, maar tussendoor kwamen we langs allemaal andere strandjes, we liepen door jungles (waar je af en toe getackled werd door boomwortels en rotsen) en gingen omhoog en naar beneden. Op de top van een berg hadden we een fantastisch uitzicht over enkele baaien. De tocht was mooi om te doen, ondanks dat het 35 graden was en ik mijn shirt na afloop weg kon gooien (zo doordrenkt van zweet was ie). Toen we op Lopes Mendes aankwamen bleek het nog mooier te zijn dan we dachten! Het was elke zweetdruppel waard. We hebben daar genoten van de zee en het strand, maar helaas niet van een lekkere surfsessie. De golven waren namelijk erg laag en traag, dus opnieuw geen surfverhaal… Halverwege de middag namen we afscheid van de Turkse (ze vloog de volgende dag naar huis). Om het wat draaglijker te maken voor haar, hebben we NOG meer van het strand genoten!
De weg terug namen we een watertaxi en eenmaal in het hostel hebben we een appetijtelijke maaltijd gemaakt. Rijst met wat groenten en vlees is altijd goed! Daarna was de koek (lees rijst) op en zocht ik m’n bedje op voor een lange nacht slaap!
De volgende dag ging ik samen met de 2 Zwitsers (de Britse moest die dag de boot naar het vasteland halen) een hike maken naar een strand genaamd Dois Rios. Het zou 2 uur gaan duren en we moesten 8,3 km afleggen over een steile berg om er te komen. Vol energie en goede moed begonnen we aan de tocht en een kleine twee uur later kwamen we aan in een soort spookdorpje. Na wat navraag bij de lokale politie eenheid, kwamen we er achter dat er ongeveer 70 mensen in het dorpje woonden. Ook staat er een oude gevangenis, maar de rondleiding daardoorheen ging niet door die dag (niet dat we dat wilden). Het strand zag er idyllisch uit. Het ligt tussen de oceaan en een soort lagune. Als je de zeekant op kijkt, waan je je op een tropisch eiland en als je de andere kant op kijkt, denk je dat je in een jungle staat. Dat was een coole ervaring! Na wat chilluurtjes en een uiltje, wilden we terug! Helaas was er geen taxiboot, dus er zat niets anders op dan de 8,3 km terug te wandelen. Het was cool, want onderweg zagen we een enorme aap!
Bijzonderheid: op de heenweg werden we gevolgd door 2 straathonden. Tijdens het chillen op het strand bleven ze naast ons liggen en toen we weer terug liepen, volgden ze ons weer. En dat terwijl er onderweg en op het strand allerlei andere mensen kwamen en gingen(als hondenhater kon ik dat niet waarderen)!

‘s Avonds hebben we opnieuw een culinair hoogstandje op tafel getoverd en na een paar biertjes kwam de man met de hamer en sloeg ons een voor een neer! Tijdens het ontbijt kwam er een Amerikaan bij ons zitten (hij rook naar muffe eieren) en volgens mij deed hij aan Epic meal time (zoek maar op op google), want ik heb nog nooit iemand zoveel zien ontbijten zoals hij deed. Na deze ervaring was het tijd om afscheid te nemen van de twee Zwitsers, omdat ik de boot naar het vasteland moest gaan halen. Erg jammer om alweer afscheid te nemen van het soms betoverende eiland. Het was zo chill, de mensen erg relaxed, de natuur verbluffend mooi en de sfeer in het hostel zou in elk ander hostel zo moeten zijn! Kortom, een geweldige ervaring en als het aan mij ligt niet de laatste keer dat ik er voet aan wal zet. Dan neem ik wel een speedboot mee in mijn backpack, want er zijn nog onwijs veel andere prachtige stranden om te gaan checken!

Na deze heerlijke ervaring staat de volgende bestemming al op het programma, Paraty genaamd! Bedankt voor het lezen van mijn verhaal en tot een volgende keer!

Gr, Jan