Van Paraty tot Curitiba

Paraty, een klein stadje in Brazilie met veel witte, koloniale huisjes. In de klassieke binnenstad vind je allerlei authentieke restaurantjes, veel cachaca winkels en wat leuke bars. Door Paraty loopt een rivier en het stadje ligt aan een prachtige baai. Kortom, best de moeite waard om een aantal dagen te verblijven! Het had weinig gescheeld of ik had Paraty nooit in levende lijve mogen aanschouwen.. We hadden (na een heerlijk boottripje van Ilha Grande) een transfer naar Paraty met een busje. De chauffeur dacht (net als 98% van de andere bestuurders) dat hij de reincarnatie van Ayrton Senna was, want hij reed als een bezetene. In een busje kan dat eigenlijk niet en al helemaal niet als de remmen niet goed werken. Elke keer als we moesten remmen vlogen de gebeden je om de oren (ik heb nog nooit zoveel kruisjes geslagen zien worden). Maar goed, we hebben het overleefd en kwamen licht zeeziek aan bij het Che Lagarto Hostel in Paraty! Het hostel zag er prima uit en na de verplichtingen en een laatste half uur Manchester City – Real Madrid, besloot ik een piepklein biertje te drinken. Eenmaal aan het drinken werd ik door een Canadees stel gevraagd om ergens in de stad wat te gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan en een uurtje later zaten we in een Braziliaans restaurantje te eten. De vrouwelijke helft van het stel vroeg me om een visgerecht te delen (de meeste gerechten in Braziliaanse restaurants zijn voor 2 personen) en dat sloeg ik niet af. Het was een heerlijke maaltijd en na een paar afzakkertjes bij het hostel wilde ik gaan slapen. Onderweg naar de slaapkamer werd ik gevraagd om mee te gaan naar een beachparty. Er was voldoende drinken aanwezig, dus ik besloot mee te gaan. Onderweg kregen we te horen dat de party verplaatst was naar een boot. Wij naar de boot (op de boot kreeg ik een Curacao-déjà vu) en daar was livemuziek, wat bier en een hoop leuke mensen. De afmetingen van de boot kwamen trouwens overeen met die van een uit de kluiten gewassen kano (zonder bakkie pleur), maar het feestje was gezellig! Uiteindelijk belandden we alsnog op het strand en daar kletste ik nog wat met het Britse meisje die ook op Ilha Grande was! Grappig, want je komt regelmatig iemand tegen die je al eens gezien hebt tijdens de trip.
De volgende dag stond er een bootrip op het programma door de baai van Paraty. Op een klassieke schooner (google it) voeren we door de baai, langs allerlei eilandjes, strandjes en mooie lagunes. Het was fantastisch weer, dus je begrijpt wel dat het een geslaagde dag werd. Als klap op de vuurpijl werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang!
Eenmaal terug in het hostel stond er een Italiaanse maaltijd te wachten en dat ging er in als zoete koek. Na het eten begonnen de Brazilianen wat erveus rond te huppelen. Reden: Brazilie speelde die avond een oefenwedstrijd tegen aartsrivaal Argentinie. Argentinie kwam op voorsprong, maar in blessuretijd kreeg Brazilie een penalty en Neymar schoot m onberispelijk binnen. Tussendoor had Brazilie ook gescoord, dus wonnen ze de wedstrijd! Na deze leuke ervaring (je kijkt niet elke dag een Braziliaanse interland met een hut vol Brazilianen) ging ik het mandje in, want de volgende ochtend stond er een tripje naar het altijd gezellige Sao Paulo op het programma. Tijdens de trip er naartoe zat ik naast een Duitser die al 37 weken zijn voeten niet had gewassen. Toen deze beste man ook nog eens zijn schoenen uit deed, was de bus te klein. 1 ding weet ik wel na deze bustrip: mijn weerstand kan de komende maanden alles aan! Ik ging trouwens bevooroordeeld naar Sao Paulo, want ik had gehoord dat het er niets aan was. Dat bleek te kloppen. Het is een enorme stad met een hoop wolkenkrabbers, een hele hoop mensen en al die mensen werken (ja, werken) alleen maar! Na een avondje in een ghettohostel met enkel Brazilianen, een nachtje slapend op mijn tas met waardeloze spullen en een snel ontbijtje, mocht ik deze stad verlaten en dat was geen straf!
Ik pakte een ochtendbus naar Curitiba, om ook daar 1 nachtje te slapen. Ook tijdens deze bustrip trof ik het niet met de buurman. Er zat een dove Braziliaan naast me en die begon via zijn iPhone met me te praten. Na een tijdje small talk te hebben gedaan, bleek deze man er wat andere intenties op na te houden. Hij begon ineens wel hele intieme vragen te stellen en daar was ik niet van gediend. Als straf besloot ik zijn peperdure gehoorapparaat uit zijn oor te trekken om die vervolgens het raam uit te gooien. Nu zou ik graag een praatgroep willen starten met mensen die dit ook hebben meegemaakt.. Nog 1 saillant detail: na deze vervelende confrontatie duurde de busreis nog 7,5 uur, dus erg gezellig was het niet meer… Naja, uiteindelijk ben ik wel veilig (zonder nieuwe pogingen) in Curitiba aangekomen en vond ik mijn hostel snel. Na een douche, een hapje en een drankje ging ik slapen, omdat ik de volgende dag al om 7 uur weg moest om mijn bus naar Florianopolis te halen! Nu keek ik al dagen uit naar Floripa, want volgens Internet en verhalen van anderen, zou het een heerlijke stad zijn om in te verblijven! Mijn hostel zou een uitzicht op zee hebben en op een eiland liggen, dus je begrijpt misschien wel waarom ik daar zo lang mogelijk wilde verblijven. Over dit deel van mijn reis vertel ik jullie een volgende keer, want anders worden de verhalen wel erg lang!

Top dat je mijn verhaal weer wilde lezen!

Groeten, Jan