Santiago en eindelijk weer surfen!

Nadat de wijn helemaal op was in Mendoza werd het hoog tijd om de Andes te doorkruisen en richting Chili te gaan (Chileense wijn schijnt ook lekker te zijn). Samen met een Engelsman zocht ik een bus op en we vonden er eentje die om half 1 ’s middags vertrok! Dat was mooi, omdat je onderweg de brute bergen van de Andes kon aanschouwen! Het was majestueus en totaal anders dan de Alpen. Halverwege deze prachtige rit was het tijd om de grens over te gaan! Het werd tevens de eerste keer dat ik mn nieuwe paspoort kon gebruiken. Natuurlijk ging het niet van een leien dakje. Eerst begon de douanier keihard te lachen. Terwijl hij van z’n stoel viel van het lachen, vertelde hij me dat hij nog nooit zo’n lelijk (lees vrouwelijk/tikkie gay) paspoort had gezien! Na en stief kwartiertje was hij uitgelachen en keek hij in mijn paspoort. Daar stond uiteraard geen stempel in. Hij wist dus niet wanneer ik in Argentinie was aangekomen, dus ik kon terug naar de bus om mijn politierapport op te zoeken. Die lag onderin in mijn grote backpack (onderin de bus). Toen ik het rapport eindelijk had gevonden rende ik terug (niet wetend dat ik aan de Chileense kant naar binnen rende) en gelukkig werd ik niet neergeschoten of opgegeten door een hongerige Duitse politie herderhond en kon ik terug naar de douane. Daar gaf ik opgelucht het rapport, maar in het rapport stonden allerlei fouten. Ik zal je de details besparen, maar het duurde ongeveer 40 minuten voordat ik door mocht. Maar het belangrijkste was dat ik door mocht, dat ik de goede stempels kreeg en eenmaal op Chileens grondgebied haalde ik opgelucht adem!
Een paar uur later kwamen we in Santiago aan en konden we snel onze hostels in! Die avond heb ik wat gegeten en gedronken met een Duits stel dat in Santiago woont (waarvan de mannelijke helft de tweelingbroer van Johannes Rijken was) en de Engelsman waar ik samen mee gereisd had. Gezellig avondje gehad en daarna heerlijk onder de wol.
De volgende dag ontmoette ik een Australisch stel en daar heb ik de dag mee doorgebracht. We hebben een tour door de stad gedaan, een heerlijke lunch genuttigd (ongelooflijk groot broodje) en ’s avonds een terras gepakt. Het was een geslaagde dag! De 3e dag heb ik niet zoveel uitgevoerd. Beetje geslenterd, wat lekkers gegeten en daarna mentaal voorbereid op een all you can eat pizza night! De meest vreemde combinaties kwamen langs, maar het smaakte allemaal prima! Gewoon schuiven en eten. Toen de pisco (lokaal alcoholisch vergif) op tafel kwam, vielen de eerste slachtoffers van die avond! We besloten met een groep van het hostel naar een bar te gaan! Het was er behoorlijk gezellig en toen de liveband begon te spelen, ging het helemaal los! Uiteindelijk belandden we gratis en voor niks (weet ook niet hoe) in een exclusieve nachtclub in Santiago en daar feestten we door tot bijna de volgende ochtend! Als afterparty dronken we nog een biertje op ons dakterras en daarna viel ik voldaan in slaap, want het was een toffe avond en een te gekke nacht!
De volgende dag wat dingetjes voorbereid en daarna zag ik het Duitse stel nog een keer. We namen afscheid en de vrouwelijke helft nam er aardig de tijd voor. Een innige knuffel, een doordringende blik en een (half op de) mond kus later, gaf ik de mannelijke wederhelft een hand en hij gaf me zijn emailadres. Hij nodigde me uit om (als ik weer terug wilde komen in Santiago), de nachten bij hun te verblijven. Een tof gebaar en zeer gastvrij. Ik besloot het aanbod naast me neer te leggen, omdat de vrouwelijke helft van het koppel meer wilde dan praten over het weer en ik dat uiteraard niet kon maken ten opzichte van de mannelijke wederhelft (ze bouwen nu een standbeeld naar mijn evenbeeld als teken dat er mensen zijn die relaties respecteren).. Goed.. Terug naar de realiteit van de dag... De volgende dag met de metro richting de bus naar Pichilemu! Pichilemu? Ja, een surfdorpje 3 uur zuidelijk van Santiago.
Ik kwam aan in de stromende regen en toen ik bij het hostel kwam, geloofde ik niet dat het het hostel was. Je zag een paar planken (soort hek) en daarachter een klein huisje. Ik belde aan en het bleek het juiste hostel te zijn! Het was niet meer dan een kleine ruimte met een tafel, wat bankjes, een mini keuken, een paar slaapkamers en een tuin, dus het was niet vreemd dat ze er geen internetaansluiting hadden! Ik werd gelijk uitgenodigd om mee te doen aan het diner. Ze hadden mosselen gekookt. Omdat ik 0 keer zin had om boodschappen te doen, dacht ik: ‘ doe eens gek, eet een paar mosselen’ . Wat ik thuis minder snel (lees nooit) zou doen, deed ik hier wel. Ik heb ze allemaal opgegeten en het was eigenlijk best wel lekker!
Daarna heb ik nog wat gechilled en daarna ging ik naar bed. Ik had een kamer voor mezelf en het was zo stil en donker (kamer had geen ramen), dat ik geweldig geslapen heb daar! De rest van de week zag er als volgt uit: slapen, ontbijten, naar de zee lopen om de golven te checken (goede golven betekende het water in, slechte golven betekende chillen op het strand met een goed boek en een zonnetje op je pan), naar de supermarkt, pilsje, diner, pilsje, chillen, surffilmpje, naar bed! Het klinkt aardig systematisch, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat het een heerlijke en toffe week was! Ik heb de hele week heerlijk gesurft, ondanks dat het water maar 10 graden was. De sfeer in het hostel was mellow en goed om tot rust te komen na de inspanningen! Het voelde alsof je bij iemand thuis was en dat is een goed gevoel!
Ook in Pichilemu ontkwam ik niet aan starende ogen naar mijn woest aantrekkelijke bos haren en dito blauwe ogen. Het toppunt kwam op vrijdag. Ik liep, gewapend met surfplank, na een heerlijke surfsessie terug naar de surfschool (waar ik mn board gehuurd had). Loop ik langs een kudde kleine kinderen met hun moeders, vraagt 1 van de moeders of ik met alle kinderen op de foto wilde.. Ik dacht: ‘ wat overkomt me nu weer’, maar beroemd en professioneel als ik ben, zette ik mijn beste tandpastasmile op en ging ik samen met 20 kindjes op de foto, terwijl alle 8 de moeders hun camera tevoorschijn toverden en de ene foto na de andere schoten.. Waarom? Omdat het kan, haha! Na deze ongewone gebeurtenis bracht ik m’n board voor de laatste keer weg, pakte ik mijn spullen en ging ik vroeg naar bed, omdat de volgende ochtend een busrit richting Valparaiso stond te wachten!
Chili is een tof en divers land en ik vond het top in Pichilemu! Surfen, strand, biertje en chillen zijn goede ingredienten voor een lekkere week!

In mijn volgende verhaal vertel ik jullie over Valparaiso, La Serena en Iquique. Anders krijgt het verhaal groteske afmetingen waar menig schrijver jaloers op zou worden!