Curacao Pie: un Tikki Bleki

Omdat het (weer) lang geleden dat ik jullie heb vermaakt met een verhaaltje vanaf Curacao, ga ik wederom mijn best doen om er wat moois van te breien. Ik weet niet meer precies wat er wanneer gebeurde, maar ik ga zeker mijn best doen om wat mooie anekdotes te bouwen voor de kijkers en lezers thuis!

We gaan terug naar het vorige vorige weekend. Vrijdag konden we dan eindelijk weer een keer naar de boot. Die uitgaansgelegenheid kun je eigenlijk nooit missen, het is er altijd zo geniaal. Ook deze keer was iedereen weer represent en ondanks dat het wat rustiger was, hebben we er weer een mooi feestje van gemaakt. Het schijnt dat wij tegenwoordig een aardig feestje kunnen bouwen, maar wat wil je als het allemaal zo geniaal is! Enfin, we bleven allemaal slapen bij Marlijn (ons semi-huisgenootje). De hufters waren al weg gegaan, omdat ik weer eens stond te treuzelen, dus moest ik dat hele eind in mijn eentje terug lopen door criminele straten. Uiteindelijk werd ik niet aangevallen, omdat ik mijn shirt uit deed. Je begrijpt dat dat indruk maakt. Dus ik bij Marlijn aangekomen, is de deur op slot. Snackbarry was niet wakker te krijgen (alcohol doet toch wat met je) en dus werd ik overgeleverd aan Herpes. Ik ben achterin gaan liggen en heb (niet geheel verrassend) geen oog dichtgedaan. De volgende dag met een kop als een trekhaak opgestaan en een stukje gewandeld op zoek naar een ontbijtje. Die vond ik bij Judith (geen idee hoe die ineens in een raamopening zat), maar goed wel twee broodjes ei naar binnen gewerkt en daarna eindelijk terug naar huis.De jongens (Kooiman, Kumar en snackbarry) kregen het “geniale” idee om naar het maritiem museum te gaan (het was strak blauw, zaterdag en 35 graden). U begrijpt (cultuurbarbaar asl ik ben) dat ik niet mee ging. Samen met Marlijn trapte ik hem aan naar Jan Thiel beach om daar te genieten van de sunbeams! Op Jan Thiel kwamen we Kim, Sanne en Judith tegen en met hun hebben we gechilled! Die avond was er een feestje met Mark van Dale, een DJ die een aardig potje kan draaien. Helaas viel het feest een beetje tegen. Gelukkig was het bij Mambo wel leuk, dus zijn we daar maar heen gegaan.
Genious Sunday gevierd op Mambo, heerlijk genoten van een zonnetje, chille muziek en een “Jan” (grote patat curry met een kipcorn). Nee, het gaat nooit vervelen, ook niet nu ik het voor de 128e keer opschrijf. Je bevindt je meer dan eens in de week in de zevende hemel, echt zo magisch is het hier… Maandag hebben we het weekend afgemaakt (een keertje thuis). We hadden het plan om naar klein Curacao te gaan, maar we waren Judith kwijt en we zijn een stelletje lapzwansen die nog wel eens te laks zijn om afgesproken dingen daadwerkelijk uit te voeren (antilian lifestyle). ’s Avonds kwam de familie Wassink aan op Hato en hebben we voor hen gekookt. Petr en Linda waren er ook (onze stagebegeleiders). We hebben ze een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en het smaakte wederom erg goed!
Dinsdag Heb ik eerst stage gelopen. Het was erg leuk. De kinderen gaan het steeds leuker vinden en ik ben daar ook bij. Ik krijg een steeds betere band met de koters en dat doet me goed. ’s Avonds vloog Judith weer richting Holland, en wat had ze daar veel zin in… Wat wil je ook als je twee weken bij vier gasten in huis woont. Daarna zijn Wout, Kooi en ik naar het Recompensa park gereden, naar Kim en Sanne. Die hadden voor ons gekookt en dat smaakte meer dan lekker! Die dames kunnen echt een potje koken. Keukenprinsesjes pur sang! Daarna nog even naar Ay Caramba voor het aperitiefje (Malibu Ananas). Woensdag de kleuters weer vermaakt met allerlei spelletjes. Ze gingen helemaal los en hebben het nog nooit zo leuk gevonden. Ik vond het zelfs leuk, dus dat zegt wel wat. Het was die dag trouwens de 23e verjaardag van Kooiman. ’s Middags hebben we eerst Ajax gekeken. Een mooie wedstrijd met een anti-climax die zelfs Quintin Tarantino en Alfred Hitchcock niet konden verzinnen. Na een kwartiertje op het puntje van een 50 meter hoge rots te hebben gestaan toch maar niet gesprongen en naar huis gegaan. ’s Avonds naar Hook’s hut gereden voor een dineetje met Kooi, Wouter, Snackbarry, Jorick (broertje van Harry), Michiel (maatje van Harry) en ik zei de gek. Daar genoten van de catch of the day ( een witvis genaamd “Mula”) geen idee wat het was, maar toen ik een hapje had genomen was de rest van mijn bordinhoud snel verdwenen. Erg lekker! In plaats van uitgaan, hebben we thuis nog lekker chill gezeten en genoten van de laatste uren van Robin’s verjaardag.
Donderdag mijn laatste dag stage van die week. De hele dag slagbal gespeeld en dat was magistraal. Het leeft erg bij de kids en bij elke klas was er dan ook beleving tot en met! O half 1 ging de bel, maakte ik een klein vreugdedansje met de kinderen want de klokkenluider was er om mijn weekend in te luiden en dat weekend beloofde er een te worden waar de mensen nog jaren over doorpraatten. Nu bent u benieuwd wat er allemaal gebeurt is dat weekend. Nou, dat ga ik vertellen.

Donderdagavond wilden Kooi, Wouter en ik een potje meetrainen. Helaas kwamen we een half uur te laat, waardoor we niet meer mee konden doen. Dat was wel erg balen, vooral als je allerlei mensen ziet voetballen en jij machteloos met je kicks in de handen staat toe te kijken. We zijn daarom ook snel naar huis gegaan en besloten maar even bij de nachtwacht te gaan kijken. We beloofden elkaar plechtig dat we alleen, ja echt alleen naar de nachtwacht gingen en niet ook nog naar de cinco. Een paar bier en wat gesprekken met dames die wel naar cinco gingen later, zaten we in de auto naar cinco. Een trouw huwelijk zit er dus niet in tussen een van ons:P Bij cinco was het ook weer erg mooi. We hebben het niet te laat gemaakt (half 3) en zijn naar huis gereden.
Vrijdag reden Wouter, Kooi en ik richting de stad, om inkopen te doen voor de Grrrande Party op Kaya Kashimiri 47. Een feest ter ere van de verjaardagen van Harold (vrijdag) en Robin (woensdag). Eerst hebben we een broek van O’neill voor hem gekocht en een doos frikadellen (snackbarry). Terwijl wij in de surfshop waren heb ik een nieuwe zonnebril gekocht van Reef en een nieuwe portemonnee (na 12 jaar trouwe dienst is mijn O’neill portemonnee, gekocht bij surfshop Renswoude, overleden, mag hij rusten in vrede)
Daarna een shitload eten en drinken gekocht voor het feest en weer naar huis. Onderweg even kaartjes gekocht voor het een na grootste feest van het weekend, DJ Roog kwam op bezoek die avond en daarna naar huis. We gingen eerst nog uit eten met de familie Wassink. We hebben een latin buffet opgepeuzeld bij Cinco en hadden dus een magistrale bodem voor die avond (dachten bepaalde personen). Ik was de boban. Het feest was echt geniaal. De houseklanken kwamen goed binnen en hij kreeg heel villa Maria op zijn kop. Dat de drank rijkelijk vloeide was niet verrassend. Op een paar na (waaronder de Bobans) werd iedereen steeds meer kachel. De dansen werden steeds sensueler en sommige mensen gingen daar iets te veel in op. Je begrijpt, er moest wel iets mis gaan en dat gebeurde ook. Dreckige Daisy (een meisje op het eiland) had veel te veel op en dan kunnen er een paar dingen gebeuren. Het ergste gebeurde: ze zakte in elkaar en was volledig “out”. Joris en ik konden haar nog net op tijd opvangen. We tilden haar op en sprintten naar buiten. Het bleek dat ze voorafgaand aan de avond “met comazuipen” had gezegd en ja, dan vraag je erom. Ze had een wagonlading bacardi achterover geslagen en ja, dat zegt genoeg. Wouter, Joris en ik hebben eerste hulp verleend, maar uiteindelijk konden we niet voorkomen dat de ambulance moest komen. Zij meegenomen, aan het infuus gelegd en wij (wouter en ik) erachteraan in de auto. Uiteindelijk hebben we haar mee naar huis genomen, samen met Marlijn. We waren om half 7 thuis en toen kwam Robin net z’n bed uit (hij was er niet, omdat hij met zijn school een heuvelloop moest doen). De jaren beginnen duidelijk te tellen, want hij sloeg een magistraal feest over. De jongen is ook al 23, dus verstandigheid komt echt met de jaren. Hij zag in mijn kamer twee dames, waarvan er een uitzag als Stef op zondagochtend. Wij het hele verhaal verteld onder het genot van een pilsje. Robin aan een ontbijtje, dus de verwarring was compleet.

Nadat Kooi weer thuis was zijn we naar Jan Thiel gereden samen met Marlijn en Wouter en hebben we daar (alweer) genoten van wat sunbeams! Harold, Jorick en Michiel hebben overgeslagen, omdat zij de avond ervoor volledig naar de terror waren. Wilden ze er zaterdagavond weer staan, dan moesten ze deze lekkere dag aan zich voorbij laten gaan. Na een chill dagje zijn we naar huis gereden en waren we volledig klaar voor het mooiste feest van het weekend. De eerste (maar niet laatste) grote American Pie achtige party in onze casa. We hadden zo’n 50 mensen uitgenodigd en uiteindelijk waren er 45. De avond begon op gang te komen met als eerste een welkomsshotje booze. Daarna mocht iedereen doen en laten wat hij wilde. Het was echt heel gezellig. De muziek was lekker, de mensen die er waren, waren allemaal chill en goedgehumeurd. Dit zorgde ervoor dat de sfeer er volledig was. Er waren Nederlanders, Amerikanen, Belgen, dus internationaal heeft dit feest voor opschudding gezorgd. Robin en ik hebben een filmpje (nou ja, eerder een blockbuster) tijdens de avond. Je kunt hem vanaf volgende week dinsdag huren bij Moviemax. Titel: Curacao Pie: Un tikki bleki. Uiteindelijk zijn er 5 mensen blijven tukken bij ons, want ook dat hoort bij American (lees Curacao) Pie achtige taferelen. De volgende ochtend kregen we een kleine hartaanval te verduren, want het was een aardige butbende. Lege bleki’s, boters, sigaretten, slingers, chips, modderpoten, rode wijn en een gedesillusioneerde gast, alles lag op de grond. Met zeven man hebben we de boel aan kant gemaakt en zijn daarna naar Mambo gereden voor wat uurtjes slaap. Die heb ik dan ook gepakt, want voordat ik op mijn handdoek lag, was ik al vertrokken. Een kleine 1,5 uur later werd de sandman, met 3 kilo zand in haren en op lichaam, wakker. Ik heb me even opgefrist en heb daarna mogen genieten van de “jan”. Daarna naar wet ’n wild gegaan voor wat blikjes polar. Het woord “wat” is in de vorige zin het understatement van de eeuw. We (Robin, Nathan de Belg, Bert de Belg en ik) begonnen een battle. Als Bert (ook wel bekend als Ad fundum Bert) zijn biertje op had, moesten Nathan, Kooi en ik atten. Aangezien Bert zijn bier in twee slokken op had, moest er veel ge-at worden.. Gelukkig is het menuutje “jan” een goede bodem, want we hebben het overleefd. Als Bert zijn Bier op had, begon hij te kuchen en half te rochelen, het teken dat hij geen houten bek heeft en weer een pilsie in de klauwen wil hebben. Voordat je dan gaat drinken, moet je eerst het biertje tegen het hoofd van je mededrinkers leggen en het volgende zeggen: “op a bakkes”. Het blijven natuurlijk Belgen he;). Wel een magistrale zin trouwens die zeker vaker gebruikt gaat worden. Voldaan hebben we afscheid genomen van het weekend en eenmaal thuis gekomen in een klap naar dromenland, want er was genoeg te dromen. Wat een weekend hebben we beleefd met z’n allen. Zulke geniale dingen weekenden gaan we de komende tijd nog meer meemaken, want deze week wordt het weer feest! Let op:
• Vanavond trainen met Kooi
• Morgenavond Antilliaans eten bij de ouders van Wouter
• Donderdag eerst naar boka fluit en daarna koken voor Kim en Sanne en daarna potje stappen
• Vrijdag een big ass huisfeest bij Femke, Marije en 30 andere studenten
• Zaterdag een poolparty bij Kim en Sanne (inclusief Nederlands elftal)
• Genious Sunday

U begrijpt: volgende week komt er weer een huge verhaal over deze week. Koop dus genoeg in, ga er lekker voor zitten en enjoy het volgende verhaal! Voor nu wens ik iedereen een fijne tijd toe in het steeds warmer wordende Holland. Eindelijk die tweede trui uit:D En ik zeg, Masha danki voor het lezen van mijn blog.

P.S: er mag een berichtje achtergelaten worden;)