Don't cry for me Argentina

Misschien vraagt u zich af waar de foto's zijn die horen bij het vorige verslag? Daar ga je achter komen als je dit verhaal gelezen hebt!

Ik was gebleven bij de beschrijving van een fantastische week Florianopolis! NA deze heerlijke week was het tijd om de bus te pakken naar een nieuwe bestemming, Iguazu genaamd! Er stond me een 15 uur lange reis naar Foz do Iguazu te wachten. Eenmaal op de busterminal aangekomen, bleek dat ik twee zitjes had, omdat er niemand naast me kwam zitten. Dat was lekker, want dan kon ik toch een beetje liggen! Achteraf bleek dit niet te helpen, want er werd opnieuw nauwelijks geslapen..

In Foz do Iguazu vond ik mijn hostel snel en kon ik daarna genieten van een heerlijk middagdutje in de zon! De volgende dag zou ik een tour gaan maken door het national park aan Argentijnse zijde. Er is ook een Braziliaanse zijde, maar die is minder mooi. De volgende ochtend vol verwachting wakker geworden en toen ik mn kleding aan had en uit het raam keek, bleek het ongelooflijk k..weer te zijn. Regen, regen, regen. Maar goed, dat maakte niet uit, want de buien duren hier niet de hele dag (hoopte ik). Ik werd als eerste opgehaald en nadat we bij het andere hostel gestopt waren, zat de bus vol. 2 Mexicaanse, 4 Duitsers, 6 Fransen, een Colombiaan en een kaaskop reden naar Argentinie. Toen we in het park aankwamen en de eerste watervallen zagen, was iedereen de regen vergeten! EEn fantastisch gezicht. De aanblik van het vallende water, samen met het geluid dat erbij hoort, zorgt voor een dikke laag kippenvel op je huid! We liepen door het park en vielen van de ene WOW in de andere WOW. Ongelooflijk dat het water maar blijft vallen, dat het nooit stopt en dat de ene waterval nog bruter is dan de andere! Het is echt een AB-SO-LUTE aanrader om hier heen te gaan, want het is adembenemend mooi en onwijs indrukwekkend om hier rond te lopen. Als het zonnig is, vult de lucht zich met allerlei regenbogen. Helaas heb ik dit fenomeen moeten missen, maar echt verveeld heb ik me niet op die dag! Het absolute hoogtepunt kwam als laatste: de Garganta del Diablo (the devil's throat). Deze hoogste waterval van het park kon je alleen bereiken met een boemeltreintje! Na een 1,5 km hike over allerlei bruggen, kwam je aan bij een van de indrukwekkendste natuurfenomenen die ik ooit gezien heb. Een groot gapend gat waar miljarden liters water naar beneden vallen. Het geluid, het aanzicht, de mist, het is bijna onbeschrijfelijk! De foto's (die ik in het weekend weer kan uploaden) vertellen je nog meer dan ik tot nu toe gedaan heb! Het is niet voor niets dat deze watervallen behoren tot de 7 Nature Wonders of the world!
Na deze fantastiche ervaring werd het tijd om richting Buenos Aires te gaan. Ik kwam aan op een klein vliegveld en een kleine 2 uur later stond ik met mn spullen te wachten op de bus richting mijn hostel (achteraf waarschijnlijk de domste fout van mijn reis). Eenmaal in de bus werd ik al aangekeken alsof ze een clown verkleed als bakker zagen zitten. Na een ritje met de bus, stapte ik uit op het grote busstation en daarna wilde ik de volgende bus of een taxi pakken naar mn hostel. Zover kwam het uiteindelijk wel, maar wel met iets minder bagage dan voor Buenos Aires. Want wat gebeurde er: ik werd beroofd van mijn kleine tasje. Inhoud: paspoort, zonnebril, macbook, spaans boekje, stormriders guide, leesboekje VI, Iphone kabeltje, reisbijbeltje, kopie vliegticket en mijn verzekeringspapieren. Een aardige buit dus voor die jongens! Ik baalde nog wel het meest van mijn Macbook, want die stond vol met foto's, verhalen en andere persoonlijke stuff!
Misschien ben je benieuwd hoe het gebeurd is: ze waren met zn 2en. De eerste opende mijn grote backpack. Ze probeerden mijn aandacht te krijgen, maar dat lukte eerst niet. Na een tijdje werd ik een beetje geirriteerd, want ik had geen idee waarom ze bleven zeuren. In een vlaag van verstandsverbijstering (je denkt er gewoon niet bij na) deed ik mijn beide tassen af en op het moment dat ik ze neer zet, begint de andere met een tissue de tuf (ze hadden op mijn grote backpack getuft) eraf te schrobben. Ik was even afgeleid en dat was genoeg om mijn kleine tasje kwijt te raken (gelukkig had ik mijn iPhone, iPod, portemonnee en camera met alle foto's in mijn zakken)! Saillant: er stonden drie agenten 2 meter verderop. Ik liep er gelijk heen, maar ze wilden me niet helpen. Toen heb ik mn verlies maar genomen en ben ik naar een taxi gelopen. Die heeft me afgezet bij mijn hostel. Boos en geschrokken liep ik er binnen, checkte ik in en dronk ik een paar biertjes met wat Engelse gasten.
De volgende ochtend naar de ambassade om een nieuw paspoort aan te vragen. Daar hadden ze een politierapport en een foto nodig om aan nieuw paspoort aan te vragen. Dus liep ik naar een politiebureau en daar lieten ze me eerst 40 minuten wachten, terwijl ze allerlei Argentijnen hielpen. Nu zat ik al niet zo goed in mijn vel, dus het scheelde niet veel of ik was opgepakt voor het verstoren van de openbare orde en het vernielen van een Argentijns politiebureau! Gelukkig kwam het niet zo ver en kon ik met hulp van een tolk de hele schade opnemen. Daarna naar een fotograaf en daar veel te dure foto's laten maken voor mn paspoort. Toen ik daar mee klaar was, was de dag alweer bijna om. De volgende dag terug naar de ambassade en de hele mikmak ingeleverd. Toen begon het wachten. Inmiddels heb ik vandaag mijn paspoort weer kunnen ophalen (een prachtig roze noodpaspoort) en kan ik dus weer verder!

De afgelopen week heb ik dus doorgebracht in Buenos AIres en afgezien van de eerste dagen, heb ik het er naar mijn zin. Ik zit in het Milhouse Hostel en dat staat bekend als een partyhostel. Het zit altijd vol met reizigers van over de hele wereld. Elke dag organiseren ze allerlei tours door de stad (zoals walking tours door wijken en fiets tours door de stad). 's avonds organiseren ze ook van alles. Van livemuziek tot feestjes. Kortom, er is genoeg te doen. Echter, na een week ben ik er wel een beetje klaar mee. Ik ben toch niet echt een metropool mens. De sfeer is toch anders dan aan de kust en ik zit liever aan de kust dan in een enorme stad! Inmiddels heb ik alle hotspots van Buenos Aires gezien en daar zitten prachtige gebouwen en kunstwerken bij. Ook heb ik het graf van Evita Peron gezien (erg vreemd om over zo'n groot kerkhof te lopen, waar de kisten soms op een halve meter van je af liggen). De komende dagen blijf ik hier waarschijnlijk nog, want vrijdag komen Johannes en Anne Rijken naar Buenos Aires voor een vakantie! Het is natuurlijk leuk om ze te gaan ontmoeten, dus daar kijk ik wel naar uit! Ook nemen ze wat nieuwe spullen mee, dus daarna ben ik weer helemaal compleet om verder te reizen richting Chili!
Misschien ga ik de komende dagen nog een uitstapje maken richting Uruguay, of naar de omgeving van Buenos Aires, maar dat weet ik nog niet zeker!

Voor nu opnieuw bedankt voor het volgen van mijn reis en het lezen van mijn verhaal! In het weekend worden er allerlei foto's ge upload (ook bij het vorige verhaal Floripa), dus ik nodig je uit om ook die foto's te gaan checken!

groeten aan iedereen, Jan